کتاب ارزیابی همدلی

کتاب «ارزیابی همدلی» نوشته‌ی الیزابت سگال، کارن گردس و سینتیا لیتز به بررسی مفهوم همدلی و چگونگی تعریف، تحلیل و سنجش آن در حوزه‌ی حرفه‌های یاری‌گر مثل مددکاری اجتماعی و مشاوره می‌پردازد. هدف نویسندگان این است که همدلی را به‌عنوان یک مهارت قابل یادگیری و ارزیابی‌شدنی معرفی کنند، نه صرفا یک ویژگی فردی یا اخلاقی. آن‌ها تلاش کرده‌اند تا همدلی را در چارچوبی علمی و کاربردی تعریف کنند که در کارهای حرفه‌ای بتوان از آن استفاده کرد.
در بخش‌های ابتدایی، کتاب سه جنبه‌ی اصلی از همدلی را توضیح می‌دهد: شناختی، عاطفی و رفتاری. همدلی شناختی به توانایی درک وضعیت ذهنی فرد دیگر اشاره دارد، همدلی عاطفی به همراهی احساسی با تجربه‌ی او مربوط است، و همدلی رفتاری به پاسخ‌های عملی که در واکنش به این درک و احساس شکل می‌گیرد. این تقسیم‌بندی در ادامه‌ی کتاب مبنای تحلیل نظری و طراحی ابزارهای سنجش قرار می‌گیرد. در ادامه، نویسندگان روی دو نوع همدلی تمرکز می‌کنند: همدلی بین‌فردی و همدلی اجتماعی. نوع اول به تعاملات مستقیم میان افراد مربوط می‌شود، در حالی که نوع دوم شامل درک شرایط اجتماعی، ساختاری و فرهنگی است که بر زندگی افراد تأثیر می‌گذارد مانند تبعیض یا نابرابری. کتاب این دو را به‌صورت مجزا تحلیل می‌کند ولی توضیح می‌دهد که در موقعیت‌های واقعی، معمولا این دو نوع همدلی در هم تنیده هستند.
یکی از بخش‌های کلیدی کتاب معرفی ابزارهای سنجش همدلی است که نویسندگان کتاب طراحی کرده‌اند. این ابزارها شامل سه مقیاس اصلی هستند: شاخص ارزیابی همدلی (EAI)، شاخص همدلی اجتماعی (SEI) و شاخص ترکیبی (ISEI). هر کدام از این شاخص‌ها برای سنجش نوع خاصی از همدلی طراحی شده‌اند و بر اساس داده‌های عصب‌شناختی و تجربیات میدانی توسعه یافته‌اند. کتاب همچنین به کاربردهای این ابزارها در آموزش حرفه‌ای، تحقیقات، و ارزیابی عملکرد در محیط‌های بالینی و اجتماعی می‌پردازد.