کتاب شهری چون آلیس

A Town Like Alice
کد کتاب : 15963
مترجم :
شابک : 978-6004901284
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 406
سال انتشار شمسی : 1399
سال انتشار میلادی : 1950
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب شهری چون آلیس اثر نویل شوت

شهری مثل آلیس (عنوان ایالات متحده آمریکا: The Legacy) یک رمان عاشقانه از نویل شوت است که در سال 1950 منتشر شد زمانی که شوت به تازگی در استرالیا اقامت داشت. ژان پاژت ، یک زن جوان انگلیسی ، عاشقانه به یکی از زندانیان جنگ جهانی دوم در مالایا علاقه مند می شود و پس از آزادی به استرالیا مهاجرت می کند تا در کنار او باشد ، جایی که او سعی می کند با سرمایه گذاری میراث مالی قابل توجه خود ، برای ایجاد رونق اقتصادی در یک کشور کوچک ، دست به کار شود.
در لندن پس از جنگ جهانی دوم ، ژان پاژه ، منشی کارخانه تولید کالاهای چرمی ، توسط وکیل نوئل استراچان به وی اطلاع داده می شود که وی مبلغ قابل توجهی پول را از دایی که هرگز نمی شناخت به ارث برده است. اما وکیل در حال حاضر امانتدار او است و او فقط از درآمد خود استفاده می کند تا زمانی که در سن سی و پنج سالگی ، چند سال در آینده به طور مطلق به ارث برسد. به علاقه شرکت ، اما به طور فزاینده ای با علاقه شخصی ، استراچان به عنوان راهنما و مشاور او عمل می کند. ژان تصمیم می گیرد که اولویت او ساخت چاه در یک روستای مالایی است.

قسمت دوم داستان به تجربیات ژان در زمان جنگ برمی گردد ، زمانی که او در زمان حمله ژاپنی ها در مالایا کار می کرد و به همراه گروهی از زنان و کودکان به اسارت درآمدند.

ژان در حالی که روان مالایی صحبت می کند ، در گروه زندانیان نقش اصلی را بازی می کند. ژاپنی ها از همه مسئولیت های گروه خودداری می کنند و آنها را از یک روستا به روستای دیگر راهپیمایی می کنند. بسیاری از آنها ، که به سختی جسمی عادت ندارند ، می میرند. ژان با یک سرباز استرالیایی ، گروهبان جو هارمن ، زندانی ، که در حال رانندگی یک کامیون برای ژاپنی ها است ، ملاقات می کند و آنها دوستی برقرار می کنند. او برای کمک به آنها غذا و دارو می دزدد. ژان یک کودک نوپا را حمل می کند ، مادرش فوت کرده است ، و این باعث می شود که هارمن باور کند که او ازدواج کرده است. برای جلوگیری از عوارض ، ژان این فرض را تصحیح نمی کند.

در یک مورد ، هارمن پنج مرغ را از فرمانده محلی ژاپنی می دزدد. سرقت ها بررسی می شود و هارمن مقصر را نجات می دهد تا ژان و بقیه افراد را نجات دهد. او توسط نظامیان ژاپنی مورد ضرب و شتم قرار گرفته ، به صلیب کشیده می شود و می میرد. زنان عقیده دارند که او مرده است.

وقتی تنها نگهبان ژاپنی آنها می میرد ، زنان عضوی از یک جامعه روستایی در مالایا می شوند. آنها سه سال در آنجا زندگی می کنند و کار می کنند ، تا اینکه جنگ به پایان می رسد و دوباره به کشورشان بازگردانده می شوند.....

کتاب شهری چون آلیس

نویل شوت
نویل شوت نوروی (Nevil Shute Norway) ‏۱۸۹۹-۱۹۶۰ رمان نویس، مهندس پرواز بریتانیایی و مدیر یک کارخانه هواپیماسازی بود.نویل شوت نوروی در ژانویهٔ ۱۸۹۹ در ایلینگ انگلستان زاده شد و ۱۲ ژانویهٔ ۱۹۶۰ در ملبورن استرالیا درگذشت. در زندگی سی سالهٔ ادبی اش، ۲۵ کتاب نوشت که نخستین آن‌ها Marazan است. کارهای مهم او عبارتند از: So Disdained و What Happened to the Corbetts. کتاب اخیر گزارشی از بمباران مردم غیرنظامی در جنگ جهانی دوم است.
نکوداشت های کتاب شهری چون آلیس
“Entertaining. . . . Dramatic. . . . Shute is a natural and effective story-teller.”
سرگرم کننده. . . . نمایشی. . . . شیت یک داستان نویسی طبیعی و موثر است.
 New York Times New York Times

A harrowing, exciting, and in the end very satisfying war romance.
یک عاشقانه جنگی دلهره آور ، مهیج و در نهایت بسیار راضی کننده.
Harper's

“A ripping tale of budding romance and grace under pressure.
یک داستان عالی از عشق و علاقه .
The Times (London)

قسمت هایی از کتاب شهری چون آلیس (لذت متن)
یک سال بعد، ویلسن-هیز را که برای مرخصی به لندن آمده بود، در باشگاه دانشگاه یونایتد ملاقات کردم. مردی بود قدبلند و آرام با صورتی کشیده و پوستی تیره. برایم تعریف کرد که جین از اینکه او خود برای استقبالش به فرودگاه رفته، اندکی دستپاچه شده بود؛ از قرار جین نمی دانست که در آن بخش از مالایا، شخصیت شناخته شده ای به شمار می رود. ویلسن-هیز، خیلی پیش از اینکه ما به او نامه بنویسیم از ماجرای جین باخبر بود، هرچند پیش از پایان جنگ چیزی درباره او نمی دانست. پس از اینکه نامه ما به دستش رسیده بود، یادداشتی برای مت امین فرستاده و به او خبر داده بود که جین برای دیدن آنها به مالایا برگشته است. به علاوه، اتومبیل جیپ خود را هم با راننده اش در اختیار جین گذاشته بود که او را تا کوالاتلانگ، در صد و شصت کیلومتری آنجا، همراهی کند. ویلسن-هیز معتقد بود بعد از جنگ، اعتبار بریتانیایی ها در کوالاتلانگ، خیلی بیشتر از قبل بود و این مسئله تنها به دلیل حضور این دختر و همراهانش در آن ناحیه بوده است؛ او فکر می کرد جین استحقاق چند روز استفاده از جیپ را دارد.

جین دو شب در اقامتگاه خانواده ویلسن-هیز گذراند و از مغازه های محلی، چند قلم چیزهای ساده خرید. هنگامی که صبح روز بعد با جیپ از آنجا می رفت، لباس محلی بر تن داشت؛ سرانگ پیچازی آبی و سفید کهنه، با نیم تنه ای سفید؛ چمدان و بیشتر وسایلش را نزد خانم ویلسن-هیز گذاشته و تنها چیزهایی را برداشته بود که به طور عادی زن محلی محترمی همراه می برد. موهایش را به شیوه محلی، بالای سرش جمع کرده و گیره سر بزرگی وسط آن فرو کرده بود. سبد حصیری کوچکی هم به دست داشت که خانم ویلسن-هیز به شوهرش گفته بود چیز زیادی در آن نبوده است؛ مسواکی بدون خمیردندان؛ حوله و صابون ضدعفونی و کمی دارو؛ لباس اضافی، سرانگی نو و پیراهن گلدار کتانی مناسب با آن. سه سنجاق سینه و دو انگشتر که به عنوان هدایایی کوچک برای دوستانش می برد. چیزی هم به عنوان لوازم آرایش نداشت. این همه چیزهایی بود که با خود داشت.