مداخلۀ امر ایمانی در امر تاریخی همواره یکی از چالشهای جدی مورخان بوده و است. این مسئله مورخان را با این پرسش روبهرو میکند که تاریخنگار باید چه نسبتی میان این دو برقرار کند تا تاریخنگاری از حدود و ثغور دانش تاریخ خارج نشود. آنچه در این مواجهه بیشتر خود را نمایان میکند، مناسبات علمی و روششناختی میان دو ساحت معرفتی تاریخ و الهیات است. کتاب امر تاریخی و امر ایمانی در تاریخنگاری اسلام تلاشی ژرفنگر برای فهم این تنش پنهان اما بنیادین است.
نویسنده با تحلیل منابع اولیه در پی پاسخ به این پرسش برآمده که آیا تاریخنگاران مسلمان توانستهاند مرزهای معرفتی این دو حوزه را تشخیص دهند یا آنها را در هم آمیختهاند؟ آنچه این اثر را متمایز میکند، جسارت آن در پرسیدن از مرزهای ایمان و تاریخ است؛ مرزهایی که در نگاه نخست بدیهی و بیمسئله مینمایند، اما با کاوش در لایههای متنی، چهرهای پیچیده و چندلایه مییابند.
این کتاب فرصتی برای بازاندیشی در نسبت میان روایت تاریخی و ایمان است و دریچهای تازه رو به پژوهشگران تاریخ اسلام و علاقهمندان مطالعات الهیاتی میگشاید.