کتاب «سایبرنتیک پیشداوریها» نوشتهی جیان فرانکو چکین به جایگاه پیشداوریها در کار رواندرمانگر میپردازد. نویسنده توضیح میدهد که هیچ درمانگری نمیتواند وارد فرایند درمان شود بدون آنکه ارزشها، باورها یا پیشفرضهایی را همراه خود داشته باشد. این پیشداوریها نه فقط اجتنابناپذیرند، بلکه بخشی از رابطهی درمانی را شکل میدهند و بر تعامل میان درمانگر و مراجع اثر میگذارند. چکین این بحث را در چارچوب «سایبرنتیک مرتبه دوم» مطرح میکند؛ رویکردی که درمانگر را نه بهعنوان ناظری بیرونی و بیطرف، بلکه بهعنوان عضوی از همان سیستمی میبیند که در حال مطالعه و مداخله در آن است. بر اساس این دیدگاه، پیشداوریها باید آشکار و بازتابی شوند تا درمانگر بتواند از آنها در مسیر درمان بهطور آگاهانه استفاده کند. این رویکرد درمان را بهعنوان فرایندی دایرهای توصیف میکند که در آن همهی اجزای سیستم بر یکدیگر تأثیر متقابل دارند. بخشهای مختلف کتاب شامل بحثهای نظری دربارهی نقش زبان و روایت در رواندرمانی سیستمی و همچنین نمونههایی از کار بالینی نویسنده است. در این نمونهها نشان داده میشود که پیشداوریها چطور در جلسات ظاهر میشوند و چگونه میتوانند مسیر گفتوگو یا مداخله را تغییر دهند. چکین بر این نکته تأکید دارد که استفادهی انعطافپذیر و خودآگاه از پیشفرضها میتواند به درمانگر کمک کند از الگوهای تکراری و محدودکننده فاصله بگیرد. این کتاب در ادامهی سنت «مدرسه میلان» در خانوادهدرمانی نوشته شده و جایگاه آن بیشتر در مباحث نظری و تحلیلی است. نویسنده از تجربههای خود در کار با خانوادهها و سیستمهای پیچیده بهره میگیرد تا نشان دهد پیشداوریها چگونه بخشی جدانشدنی از درمان هستند. متن برای رواندرمانگران سیستمی و پژوهشگرانی که به سایبرنتیک و درمان پستمدرن علاقه دارند کاربرد دارد و برای درک دوبارهی نقش درمانگر در فرایند درمان چارچوبی فراهم میکند.
درباره جیان فرانکو چکین
جیان فرانکو چکین (1932-2004) روانشناس ایتالیایی است.