در واپسین روزهای قرون وسطی که دیگر یقین به آسمان از دل انسان رخت بسته بود، بشر باید جایگزینی برای حکمرانی کلیسا بر جهان مییافت. «باخه» راهبهی شهیر کلیسا، میخواهد عقل را حکمران جهان کند، در سوی دیگر «ایوان» و «یوهان»، دو پیانیست، میخواهند جهان پس از کلیسا را بر مبنای خیال و هنر، پایهریزی کنند. حال اعداد باید حکمران جهان باشند یا کلاویههای پیانو؟
سهند خیرآبادی (1367- )، نویسندهی ادبیات نمایشی است که با آثار خود در یک دههی اخیر، جایگاهِ ویژهای در تئاتر ایران پیدا کرده؛ وی را میتوان از معدود نویسندگانِ نمایشنامه در ایران دانست که «در ژانر» مینویسد و آثارش ترکیب ظریفی از کمدی و فلسفه است.