کتاب ماده و زندگی

حدود پانزده میلیارد سال پیش، درست پس از انفجار بزرگ، «کیهان» چیزی نبود جز جوشش عناصر پراکنده و بی‌ساختار. نه اتم سازمان یافته بود نه مولکول. ده میلیارد سال طول کشید تا نیروها و ماده خود را سامان دادند. هر چیزی که نتوانست خود را سازمان دهد، نابود شد.

هر موجود زنده‌ای که نتواند خود را با شرایط محیط سازگار کند منقرض می‌شود. پس از پانزده میلیارد سال، ما وارثان آن نخستینی، امروز جمعیتی بیش از هفت میلیارد نفر را تشکیل می‌دهیم. آیندۀ ما به ظرافت برهمکنش‌های ما وابسته است.

ما با قدرت خود چه خواهیم کرد؟ ما می‌توانیم یکدیگر و محیط زیست را نابود کنیم… آیا دور است که دنیایی صلح‌آمیز را تصور کنیم که صلح در آن برقرار است؟ دیر است که ستاره‌ای را انتخاب کنیم و به سوی آن برویم؟ امید، نه تنها رسیدن به آن، بلکه وفادار بودن به آن است. آیا می‌توانیم خود را سازمان دهیم؟