در زندگی روزمره و حرفهای، شاهد ابراز قدردانیهای فراوانی هستیم. بیشتر دستاروهای ما با کمک دیگران حاصل میشود و ما برای خیرخواهی دیگران ارزش قائلایم و وقتی دریافتکنندۀ آن هستیم، پاسخ عاطفی ما اغلب «قدردانی» است. اما آیا ما ملزم به «جبران» خیرخواهی دیگران در قالب قدردانی هستیم؟ اگر هستیم، دین ما به آنان چگونه دینی است؟ آیا قدردانی کردن مستلزم این است که فرد خیرخواه درواقع قصد داشته باشد به من سود برساند؟ آیا تفاوتی بین احساس قدردانی و کنش ناشی از قدردانی وجود دارد؟ آیا پیششرط قدردان بودن من از دیگری این است که به او احترام بگذارم؟ آیا ما نوع خاصی از قدردانی را به کسانی که هویت ما را شکل دادهاند مدیونایم؟ اینها ازجمله پرسشهایی است که نویسندگان کتاب روانشناسی اخلاقی قدردانی به آنها میپردازند. این کتاب برخی از جدیدترین تحقیقات را درمورد قدردانی، از حوزههایی مانند فلسفه و علوم ذهنی و روانشناسی، در اختیار خواننده قرار میدهد.
رابرت رابرتز استاد ممتاز اخلاق در دانشگاه بیلور است.