کتاب گذرگاه پرندگان

کتاب «گذرگاه پرندگان» نوشتهٔ دانیال حقیقی، نخستین جلد از سه‌گانه‌ی «اقیانوس نهایی» است؛ روایتی خیال‌انگیز و متفاوت که در مرز باریک میان واقعیت و رویا قدم می‌گذارد و مخاطب را به سفری دور از کلیشه‌های رایج داستان‌نویسی فارسی می‌برد. این اثر، هرچند نخستین رمان چاپ‌شده‌ی نویسنده است، اما پیش از آن، حقیقی با رمان الکترونیکی «اعلام وضعیت گیاهی» توانسته بود توجه بسیاری از مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کند.
دانیال حقیقی، معمار و طراح شهری، خود را «شهروند جهان» می‌نامد و در این اثر نیز با عبور از مرزهای جغرافیایی، زمانی و روایی، چشم‌اندازی تازه از داستان‌گویی معاصر ترسیم کرده است. «گذرگاه پرندگان» با رویکردی تجربی و فرمی جسورانه، تاریخ را به بازی می‌گیرد، جغرافیا را بازتعریف می‌کند و قواعد سنتی روایت را به چالش می‌کشد. قلم حقیقی در عین طغیان، سرشار از تأمل است؛ هم پیشرو است و هم پرسش‌گر.
داستان با سکانسی رویاگون آغاز می‌شود: نیکو، پسربچه‌ای که در میان اقیانوسی در حال بالا آمدن و آسمانی که در حال فروریختن است، ناگهان به ایده‌ای روشن می‌رسد؛ ایده‌ای که در ذهنش آرامشی عمیق می‌آورد، اما این آرامش دیری نمی‌پاید. فرو ریختن تکه‌هایی از آسمان و حضور شمنی مرموز، نویدبخش دنیایی چندلایه و پررمزوراز است. نیکو از خواب می‌پرد؛ عرق‌ریزان، با تپشی تند در دل و ذهنی مملو از سوالات بی‌پاسخ.
هستهٔ اصلی رمان حول شکل‌گیری و رشد همین ایده می‌چرخد-ایده‌ای که در ذهن کودکی شکل می‌گیرد، در بستری امن پرورش می‌یابد و مسیر روایت را به‌سوی ناشناخته‌ها می‌کشاند. هر گام در این گذرگاه، نه‌فقط پیش‌روی در زمان است، بلکه ورود به لایه‌ای جدید از معنا، خطر و کشف است. «گذرگاه پرندگان» صرفا داستان یک سفر نیست، بلکه تصویری استعاری از قدرت ایده‌ها، منشأ آن‌ها و تأثیر شگرفشان بر فرد و جامعه است.
«گذرگاه پرندگان» نه‌تنها تجربه‌ای تازه در داستان‌نویسی فارسی است، بلکه دعوتی است به بازاندیشی در مرزهایی که خیال، تاریخ، علم و هویت انسانی را از هم جدا می‌کنند. این رمان، با ترکیبی از شهامت و خلاقیت، از ما می‌پرسد: اگر تخیل راهی به سوی حقیقت باشد، آیا گذر از آن ممکن نیست؟