کتاب عروض فارسی

Orouz-e Farsi
(شیوه ای نو برای آموزش عروض و قافیه)
کد کتاب : 23901
شابک : 978-9645958709
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 312
سال انتشار شمسی : 1401
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 23
زودترین زمان ارسال : 16 مهر

معرفی کتاب عروض فارسی اثر عباس ماهیار

این مجموعه به زبانی ساده و نوین سعی دارد تا مباحث مربوط به قافیه و عروض را در شعر کهن فارسی تشریح کند. شعر کهن فارسی در قالب های متفاوت قصیده و غزل و مثنوی و غیره دارای ساختاری موزون است و پیوندی ناگسستنی با قافیه و عروض دارد. این کتاب بیش تر برای آشنایی جوانان و دانشجویان با ویژگی های گوناگون ادبی، فنون و مفاهیم آن، و شناخت بهتر ادبیات غنی فارسی (از گذشته تاکنون) و علاقه مند نمودن آنان فراهم شده است. در این مجموعه در مورد مقوله های گوناگون ادبی به طور مفصل و جداگانه بحث و بررسی شده است تا علاقه مندان شعر کهن فارسی با وزن ها و بحرهای مختلف شعری و هم چنین با کارکرد قافیه و اختیارات شاعری آشنایی پیدا کنند و درک و دریافت علمی تر و راحت تری نسبت به ادبیات کلاسیک و سرشاز از غنای این سرزمین داشته باشند.

کتاب عروض فارسی

عباس ماهیار
عباس ماهیار (زادهٔ سال ۱۳۱۶ خ، عجب‌شیر – درگذشتهٔ ۲۱ دی ۱۳۹۵، تهران) استاد دانشگاه، خاقانی‌شناس و پژوهشگر ادبی بود.عباس ماهیار در سال ۱۳۱۶ در شهر عجب‌شیر متولد شد. کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را از دانشسرای عالی تبریز و کارشناسی ارشد و دکتری زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه تهران دریافت نمود. عنوان پایان‌نامهٔ وی در مقطع دکتری «تصحیح انتقادی دیوان اثیر اخسیکتی» بوده‌است.
قسمت هایی از کتاب عروض فارسی (لذت متن)
« ادبیات فارسی به حق یکی از مهم ترین حلقه ها، در سلسله آثار ادبیات جهانی و گوهر ممتاز مدنیت و فرهنگ مشرق زمین و دنیای اسلام، و در اصل محصول فرایندی عظیم از مبادلات فرهنگی، برخوردها و تأثیرپذیری های متقابلی است که در طول قرن ها انجام پذیرفته و یکی از بزرگ ترین مواریث فرهنگ بشری است؛ آن چنان که بسیاری از فرهیختگان جهان، ما را به آثار ادبی مان می شناسند. و اگر بنا باشد بیست سی نفر از نوابغ ادبی جهان را از سپیده دم تاریخ تا به امروز، انتخاب کنند، بی تردید، چهار پنج تن از بزرگان ادب ما، در این مجموعه جای خواهند گرفت.با این مقدمه اگر گفته شود بزرگ ترین نمود و جلوه ی فرهنگی ما، در طول قرون متمادی، آثار ادبی فارسی است، سخنی به گزاف گفته نشده است. این میراث عظیم با همه ی جلالتش نیاز به آن دارد که از نو نگریسته شود، درباره اش تدقیق شود، ظرایف و لطایفش بررسی گردد.»