کتاب غزالی و دعا

"غزالی و دعا" نوشته کوجیرو ناکامورا منتشرشده توسط موسسه کتاب اسلامی، این پژوهش فشرده و عالمانه کوجیرو ناکامورا، اسلام‌شناس برجسته ژاپنی، نگاهی عمیق به درک امام ابوحامد غزالی (١٠٥٨-١١١١) از عبادت، ذکر و دعا در سنت اسلامی دارد. در این اثر، نماز نه صرفا یک عمل آیینی، بلکه فرایندی روحانی معرفی می‌شود که هدف آن تهذیب نفس و تقرب قلبی به خداوند است.
ناکامورا با بهره‌گیری از آثار کلیدی غزالی همچون "احیاء علوم‌الدین"، مخاطب را به درون جهان‌بینی غزالی می‌برد؛ جایی که نیت (نیّه)، حضور قلب (خشوع) و فهم واژگان اداشده، سه رکن اساسی برای عبادتی حقیقی به‌شمار می‌آیند. او نشان می‌دهد که چگونه غزالی نماز را نه‌فقط به‌مثابه فریضه، بلکه به‌منزله‌ی راهی برای تزکیه‌ی باطن و رشد روحی تلقی می‌کند. در بخش نخست کتاب، خواننده با سیر تحول معنوی غزالی آشنا می‌شود؛ سفری که از اضطراب فلسفی آغاز می‌شود و به عرفانی متعادل ختم می‌گردد. این سیر، زمینه‌ی نظریه‌پردازی غزالی درباره‌ی عبادت را فراهم می‌کند. سپس، نقش نماز به عنوان «رابط مستقیم» میان انسان و خداوند بررسی می‌شود؛ نقشی که در آن، عمل جسمانی و نیت درونی به طرزی بی‌سابقه در هم تنیده می‌شوند. ناکامورا در فصل‌های میانی، به تحلیل تفصیلی ویژگی‌های باطنی نماز می‌پردازد. اخلاص، توجه، و مشارکت عاطفی، مولفه‌هایی‌اند که بنابر آموزه‌های غزالی، شرط تاثیرگذاری معنوی نماز هستند. در این زمینه، نماز نه‌فقط بیان کلمات، بلکه تجربه‌ای کامل از مراقبه‌ی آگاهانه و حضور الهی تلقی می‌شود. در بخش پایانی، دعا و ذکر به عنوان ابزارهای تهذیب نفس مورد بررسی قرار می‌گیرند. دعا - به تعبیر غزالی - نه صرفا خواستن چیزی از خدا، بلکه لحظه‌ای برای شفاف‌سازی باطن، اعتراف به فقر وجودی، و تمرین توکل است.
کتاب "غزالی و دعا"، با نگارشی ساده اما دقیق، برای علاقه‌مندان به عرفان اسلامی، تاریخ تفکر اسلامی، و همچنین برای کسانی که به دنبال راهی برای ژرف‌سازی تجربه‌ی عبادی خود هستند، منبعی ارزشمند و روشنگر است. ناکامورا توانسته است آموزه‌های پیچیده‌ی غزالی را با زبانی معاصر و قابل فهم بازگو کند و به این وسیله پیوندی زنده میان سنت و زیست معنوی امروز ایجاد نماید.