کتاب هرگز نگویید هرگز

کتاب «هرگز نگویید هرگز» نوشته فیلیس جورج، که نخستین‌بار در سپتامبر ۲۰۰۲ توسط منتشر شد، ترکیبی از خاطره‌نویسی و راهنمایی توسعه فردی است که با زبانی خودمانی و انرژی مثبت نویسنده، خواننده را به دل زندگی پر فراز و نشیب او می‌برد. این اثر، واپسین کتاب غیرداستانی جورج محسوب می‌شود و در امتداد سایر فعالیت‌های چندوجهی‌اش در زمینه‌های گوناگون از جمله کارآفرینی، پوشش ورزشی، سیاست و صنایع دستی آمریکایی قرار می‌گیرد. در این کتاب، فیلیس جورج که در ذهن آمریکاییان با عناوینی چون دختر شایسته آمریکا (۱۹۷۱)، نخستین گوینده زن در شبکه ورزشی CBS، بانوی اول ایالت کنتاکی و چهره‌ای فعال در عرصه‌های مدنی شناخته می‌شود در قالب ۱۰ درس کاربردی، تجربیات زیسته‌ی خود را به عنوان الگویی برای غلبه بر تردید، بازآفرینی مستمر و مقابله با موانع ارائه می‌کند. کتاب با ساختاری منظم از فصل‌هایی با عناوین انگیزشی چون «رویاهای بزرگ در سر بپرورانید»، «ریسک‌پذیر باشید»، «خودتان را خیلی جدی نگیرید» یا همان عنوان کتاب «هرگز نگویید هرگز!» پیش می‌رود. در هر فصل، حکایت‌هایی زنده از مسیر حرفه‌ای و شخصی نویسنده، و همچنین داستان‌هایی از چهره‌های مشهوری چون والتر کرونکیت، لری کینگ، آن ریچاردز یا مایکل بلومبرگ نقل می‌شود تا مضامین مورد نظر برجسته شوند. آنچه این کتاب را از دیگر آثار ژانر توسعه فردی متمایز می‌کند، لحن سرزنده، بی‌تکلف و گاه طنزآمیز آن است که بازتابی است از شخصیت اجتماعی و بی‌پیرایه جورج. او در این روایت شخصی، به جای پنهان کردن شکست‌ها یا لحظات ناخوشایند، آن‌ها را با شوخ‌طبعی بازگو می‌کند از باخت اولیه در مسابقه دختر شایسته تگزاس، تا تست بازیگری تصادفی‌اش برای فیلم «ملاقات با والدین» که هرگز به نتیجه نرسید. اما جورج این شکست‌ها را به عنوان نقاط عطفی معرفی می‌کند که انتخاب «بله» در برابر «نه» را ممکن ساختند. از منظر تماتیک، کتاب بر محورهایی چون بازآفرینی، تاب‌آوری، خودباوری، انعطاف‌پذیری در مواجهه با تغییر و اهمیت مهربانی در رهبری استوار است. برخلاف بسیاری از متون توسعه فردی که بر دستورالعمل‌های خشک و انتزاعی تمرکز دارند، جورج از طریق روایت و تجربه، نشان می‌دهد که موفقیت، بیش از هر چیز، وابسته به ذهنیت و انتخاب آگاهانه در لحظات بحرانی است.
پذیرش کتاب در زمان انتشار، عمدتا مثبت بود. پابلیشرز ویکلی فیلیس جورج را «استاد بازآفرینی خویش» توصیف کرد و در عین اشاره به سادگی پیام‌ها، آن‌ها را «قابل استفاده، بی‌پیرایه و روحیه‌بخش» خواند.
در مجموع، این کتاب را می‌توان روایتی پرشور، قابل‌دسترس و الهام‌بخش دانست که با وجود سادگی و سبک غیرآکادمیک، پیامی روشن و جهان‌شمول دارد: گاهی کافی است به‌جای گفتن «نمی‌توانم»، یک بار بگویید: «بله، می‌توانم».