کتاب نئو گلستان

«نئو گلستان» نوشته‌ی پدرام ابراهیمی کتابی بر مبنای «گلستان سعدی» و در سه بخش با عنوان‌های «در معنا»، «در صورت» و «در پرانتز» نوشته شده است که شامل پنجاه و سه حکایت می‌شود.
نویسنده در این کتاب با حفظ ساختار، اما تغییر فرم کوشیده اثری طنز خلق کند. او با رویکردی خلاقانه با تغییر لحن و فرم حکایت الگوهای دیرینه‌ی شکل گرفته در ذهن خواننده را به چالش ‌می‌کشد و ذهنیت او را به هم می‌ریزد و به این ترتیب اثری جذاب خلق می‌کند. این اثر هم بازنویسی جدید و دوباره‌ای از حکایت‌های گلستان سعدی است و هم می‌توان به عنوان اثری مستقل به آن نگاه کرد. چون به گلستان سعدی چشم دوخته و از حکایت‌هایش بهره گرفته و با این حال با خلق فرمی جدید گویی اثری تازه و مستقل خلق شده است. گویی حکایات شیخ اجل به نوعی به روزرسانی شده‌اند و مخاطب می‌تواند از طریق این کتاب با اندیشه‌های سعدی در زبان و فرمی روان‌تر و همه فهم‌تر آشنا شود. پدرام ابراهیمی در این کتاب، برخوردی طنز با اثر سعدی داشته است. فصل «در پرانتز» چند حکایت است که نظیری مستقیم در گلستان ندارند اما بر همان سیاق نوشته شده‌اند.
نویسنده در این حکایت‌ها با الگو قرار دادن سبک و نثر گلستان سعدی سعی کرده از زمانه‌ی خودش حرف بزند و روی مسائل و معضلاتی فردی و اجتماعی دست بگذارد. زبان این اثر نزدیک به زبان سعدی اما مضامینش با مضامین گلستان تفاوت دارد. مثلا در حکایت اول گلستان، پادشاهی دستور به کشتن اسیری می‌دهد. آن اسیر که از جان خود ناامید شده به سلطان ناسزا می‌گوید. وقتی شاه می‌پرسد که او چه گفت وزیر خوش‌نیت او چیزی می‌گوید که اسیر از مرگ رهایی یابد. اما وزیر بدنیت حقیقت را به شاه می‌گوید. شاه می‌گوید که دروغ آن وزیر بر راست این یکی او را بیشتر خوش آمده؛ دروغی مصلحت‌آمیز به از راستی فتنه‌انگیز. اما در نئوگلستان داستان وارونه می‌شود. شاه دستور می‌دهد که محکوم را به‌زاری بکشند و چیزی نمانده است که وزیر با حسن‌نیت را هم به آن سرنوشت دچار کنند.
«نئو گلستان» کتابی جذاب، طنز و سرگرم‌کننده است که مخاطبان از آن لذت می‌برند و تشویق می‌شوند دوباره سری به حکایت‌های سعدی هم بزنند.