تنها راه، حسین است؛ با امام حسین به همه جا می توان رسید.
عاشورا را باید به عنوان «تنها راه» برای نجات بشر دانست و نه راهی از میان راه های دیگر. باید فهمید که تنها راه، حسین است. امام حسین را به عنوان «یک راه» دانستن، شناختی نیست که به ظهور منجر شود؛ او تنها راهی است که در آخرالزمان میتوان یافت. این درک بزرگ را در سال 61 هجری اصحاب امام حسین تجربه کرده بودند. برای همین وقتی امام، رخصت رفتن شان داد و با این که استدلال بر رفتن شان هم درست می نمود(چرا که ماندن و یا رفتنشان در شهادت امام حسین تأثیری نداشت)، اما بی تابانه به پای حسین افتادند، زیرا راهی و جایی دیگر جز او نمیشناختند. راز عظمت شهدای کربلا را در فهم این مطلب دقیق و عمیق باید دانست.
کتاب تنها علاج
دانشگاه امام صادق (ع)
سید علی اصغر علوی
