این کتاب از چند منظر در کارنامه کاری نویسنده قابل اعتناست. نخست اینکه یادآور آثارقدیمی ادبیات معاصر ایران است که در قالب شطح نوشته و منتشر شده است. متونی شوریده و آکنده از احساسات غلیان کرده و پرخروش نویسنده اش که عالی ترین نمونه های آن را در برخی از آثار احمد عزیزی و سید مهدی شجاعی می توان سراغ گرفت. حجتی در کتاب تازه خود سعی کرده نیم نگاهی به این سنت نویسندگی و روایت در ادبیات معاصر ایران داشته باشد و در قالب روایی نزدیک به آن با مخاطب خود صحبت کند.
کتاب لیلی شناسنامه نمی خواهد