سابیر هاکا متولد 1 خرداد 1365 است. اصالتی کرمانشاهی دارد و ساکن تهران. شاعر شعرهایی ساده و بی پیرایه مثل خودش. اما عمیق! شعر او از شعرهای ترجمه پذیر روزگار ماست که حتی بعد از برگرداندن به زبان های مختلف نیز شعریت خود را از دست نمیدهد. شمار زیادی از اشعارش به زندگی کارگران میپردازد و عده ای نیز به همین دلیل او را شاعر کارگران نامیده اند.
«دوری/ مثل آخرین طبقه ی یک آسمان خراش/ خوشبخت کارگری است/ که از تو پایین می افتد بی رد خراش/ من بهای زندگی را پرداخته ام/ بارها از چشم ات افتادم/ و بهای عشق دوست داشتن است/ دوستت می دارم/ ای که بودن ات/ مرگ را به تاخیر می اندازد.»
کتابهای مرتبط با کتاب دوری مثل آخرین طبقه آسمان خراش