شاهنامهٔ لکی مجموعه‌ای از اشعار حماسی که به زبان لکی سروده شده و در کتابی با همین عنوان توسط حمید ایزدپناه گردآوری شده و به چاپ رسیده‌است. تاریخ نگارش این اثر ادبی در پرده‌ای از ابهام قرار دارد، اما با توجه به نوع کاغذ و نیز شیوه نگارش آن، مربوط به صد سال پیش است. برخی از مورخان، تاریخ سرودن این اثر را به زمان رستم شاه عباسی (۸۷۳ تا ۹۳۰ هـ. ق) نسبت می‌دهند[نیازمند منبع] و متذکر می‌شوند که به فرمان وی این اثر ادبی به تقلید از شاهنامهٔ فردوسی با وزن هجایی که در لرستان آن زمان مرسوم بوده سروده شده‌است.
از این منظومه دو دستنویس موجود است که دستنویس اصلی ۱۴۶۷ بیت و دستنویس دیگر ۳۰۳۳ بیت دارد. شاعر از شاهنامه به عنوان منبع سرودن این اثر استفاده نکرده، هرچند شاهنامهٔ لکی با شاهنامهٔ فردوسی در نام مکان‌ها و نام اشخاص تفاوت آشکار دارد،[۲] اما تأثیر فردوسی بر این اثر آشکار است و بیت‌هایی همانند «آسمان پولادین و زمین آهنین شد»، «زمین می‌لرزید از سم ستوران» نشان می‌دهد که شاعر نه تنها با شاهنامه فردوسی آشنا بوده‌است، بلکه بیت‌هایی از ان را آنچنان‌که مرسوم بوده ازبر داشته است. با این حال شاعر توانسته به سبکی مستقل رسیده و استادی خود را در توصیف صحنه‌های رزمی میدان جنگ نشان دهد. شاعر این منظومه هیچگاه از خود احساسات قومی نشان نمی‌دهد و همه جا سخن از همهٔ ایران و ایرانیان و ایران‌دوستی است. این منظومه به قالب مثنوی و به وزن هجایی است (بیشتر ده یا یازده هجا).
نسخهٔ نخستین این کتاب شامل ۱۴۶۷ بیت بوده‌است؛ که هم‌اکنون بالغ بر ۳۰۳۳ بیت است.
کتاب شاهنامه لکی
