پرسی بیش شلی نویسنده بریتانیایی بود که یکی از شاعران اصلی رمانتیک انگلیسی به حساب می‌آید. شلی که در شعر خود و همچنین در دیدگاه های سیاسی و اجتماعی خود رادیکال بود، در طول زندگی خود به شهرت دست نیافت، اما شناخت دستاوردهای او در شعر به طور پیوسته پس از مرگ او افزایش یافت و او تأثیر مهمی بر نسل های بعدی شاعران، از جمله رابرت براونینگ، الجرنون چارلز سوینبرن و توماس هاردی داشت. هارولد بلوم، منتقد ادبی آمریکایی، او را به‌عنوان یک صنعتگر عالی، شاعری غزلسرای بدون رقیب، و مطمئنا یکی از پیشرفته‌ترین خردمندان شکاک که تا به حال شعر سروده است، توصیف می‌کند.
شهرت شلی در طول قرن بیستم در نوسان بود، اما در دهه‌های اخیر او به دلیل شتاب گسترده تصاویر شاعرانه‌اش، تسلطش بر ژانرها و قالب‌های شعر، و تأثیر متقابل پیچیده ایده‌های شک‌گرایانه، ایده‌آلیستی و ماتریالیستی در آثارش، تحسین فزاینده‌ای را به دست آورده است.
شلی همچنین داستان های منثور و تعدادی مقاله در مورد مسائل سیاسی، اجتماعی و فلسفی نوشت. بسیاری از این شعر و نثر در زمان حیات او به چاپ نرسید. از دهه 1820، اشعار و نوشته های سیاسی و اخلاقی او در محافل سیاسی اوونیست، چارتیست و رادیکال رایج شد و بعدها تحسین کنندگان مختلفی مانند کارل مارکس، مهاتما گاندی و جورج برنارد شاو را به خود جلب کرد.
کتاب شعری ناتمام بر زندگی
نشر چشمه
پرسی بیش شلی
