کتاب مقدمه ای بر راهنمای تحلیل روایت در فیلم

«مقدمه‌ای بر راهنمای تحلیل روایت در فیلم» نوشته‌ی مجید سلیمانی‌ساسانی است. او در این کتاب به یکی از مباحث مهم حوزه روایت یعنی روایت در فیلم می‌پردازد.
«تحلیل روایت» یکی از روش‌های تحلیل بازنمایی، بیشتر در حوزه مطالعات ادبی، شعر، داستان و رمان مورد توجه قرار گرفته است. درباره‌ی مطالعه روایت در رسانه‌ها، به‌خصوص فیلم، پژوهش‌های اندکی صورت گرفته که در آن تحلیل بازنمایی را با استفاده از نظریه و روش تحلیل روایت ارائه کرده باشند.
روایت را «زنجیره‌ای از رخدادها» می‌دانند که نظمی خاص دارند یعنی آغاز، میانه و پایان‌ مشخصی دارند. علاوه بر این، روایت بیان‌کننده «عمل ارتباط» و «عمل انتقال پیام» در رسانه است. یک متن در صورتی «روایی» تلقی می‌شود که دارای دو ویژگی «قصه» و حضور «قصه‌گو» باشد. مایکل تولان معتقد است که روایت «توالی از پیش‌انگاشته‌شده رخدادهایی است که به‌طور غیرتصادفی به هم اتصال یافته‌اند و شرط عمده توالی حوادث این است که ارتباط میان حوادث باید مشخص و باانگیزه باشد». او «برساخته‌شدن روایت» را از ویژگی‌های مهم آن می‌داند و معتقد است که «هر روایتی دارای وجوه و میزان خاصی از پیش‌برساختگی است» و بیشتر آن‌ها دارای «خط سیر» و «گوینده» هستند.
«مقدمه‌ای بر راهنمای تحلیل روایت در فیلم»، در چهار فصل کاربرد نظریه بازنمایی و روش تحلیل روایت در تحلیل کیفی فیلم را با ارائه نمونه‌هایی از فیلم‌ها نشان می‌دهد.
در فصل اول، نویسنده به این موضوع می‌پردازد که چگونه فرایند تولید معنا می‌تواند امری «برساختی» باشد، از این رو، به نظریه برساخت‌گرایی اجتماعی می‌پردازد و آرای نظریه‌پردازان این حوزه را در همین راستا مورد خوانش و استنتاج قرار می‌دهد. در فصل دوم، به انواع نظریه‌های روایت و رویکردهای مختلف ماقبل ساختارگرایی، ساختارگرایی و پساساختارگرایی در نظریه روایت می‌پردازد. در فصل سوم و چهارم نیز ابعاد روش‌شناختی نظریه روایت را بررسی می‌کند و کاربرد آن را در تحلیل فیلم نشان می‌دهد.
«مقدمه‌ای بر راهنمای تحلیل روایت در فیلم» به لحاظ نظری و روش‌شناختی، می‌تواند نقطه‌ی شروع و راهنمایی برای کاربرد تحلیل روایت در مطالعات بازنمایی در رسانه‌ها، بخصوص برای دانشجویان و علاقمندان حوزه‌های مختلف علوم اجتماعی، ارتباطات و مطالعات فیلم باشد.