کتاب لمونی اسنیکت:زندگی نامه ی تایید نشده; کتاب لمونی اسنیکت:زندگی نامه ی تایید نشده

کتاب لمونی اسنیکت:زندگی نامه ی تایید نشده

The Unauthorized Autobiography

کد کتاب : 7425
مترجم :
شابک : 9789649971049
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 192
سال انتشار شمسی : 1400
سال انتشار میلادی : 2002
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 5
زودترین زمان ارسال : 4 اردیبهشت

معرفی کتاب لمونی اسنیکت:زندگی نامه ی تایید نشده اثر لمونی اسنیکت

«لمونی اسنیکت: زندگی نامه تایید نشده» نام کتابی است از لمونی اسنیکت. این کتاب در واقع کتابی ست کمکی، برای فهمیدن حقایق بیشتر درباره سری کتاب های ماجراهای «بچه های بدشانس». کتاب فوق العاده خطرناکی را در دست دارید. اگر آدم های به خصوصی شما را با این زندگی نامه ی بحث برانگیز و جنجالی ببینند، ممکن است فاجعه ای به بار بیاید. به همین دلیل روکش این کتاب دورو طراحی شده تا فورا آن را پشت و رو کنید. شاید تغییر قیافه ی این کتاب، به علاوه ی تغییر قیافه ی خودتان، بتواند از فاجعه جلوگیری کند.
لمونی اسنیکت
لمونی اسنیکت تحصیلاتش را به شیوه ای نامعمول گذراند، جوانی پیچیده ای داشت و حالا هم بزرگسالی محزونی را سپری می کند. مجموعه ی سیزده جلدی «بچه های بدشانس»، «آهنگساز مرده است» و «13کلمه» از کتاب هایش هستند.دربارهٔ لمونی اسنیکت این را باید گفت که هیچ جا نمی‌شود چیزی دربارهٔ او یافت بجز خود کتابها و البته سایتش که آدرسش را در آخر این مطلب مشاهده می‌کنید. این سایت به زبان انگلیسی نوشته شده و هیچ وبلاگ یا سایت دیگری دربارهٔ او خبری نمی‌دهند. تنها اخب...
دسته بندی های کتاب لمونی اسنیکت:زندگی نامه ی تایید نشده
ادبیات فرانسه
داستان معمایی
ادبیات داستانی
ادبیات معاصر
ادبیات کودک و نوجوان
دهه 2000 میلادی
کتاب کودک
کتاب نوجوان
قسمت هایی از کتاب لمونی اسنیکت:زندگی نامه ی تایید نشده (لذت متن)
تنها چیزی هم که در آگهی ترحیم من درست بود، جمله ی آخر آن بود، چون همین امروز صبح، من در مراسم خاکسپاری خودم حضور داشتم. در کمال تعجب دیدم که جمعیت قابل توجهی برای این مراسم جمع شده اند؛ بیشترشان هم کسانی بودند که مقاله های قبلی روزنامه ی پانکتیلیو در باره ی من را باور کرده بودند و آمده بودند تا مطمئن شوند که این جنایتکار مخوف واقعا کلکش کنده شده. جمعیت خیلی آرام ایستاده بود و نفس کسی در نمی آمد، انگار که خبر مرگ خودشان را هم توی روزنامه خوانده بودند. من هم همانجا ایستاده بودم و صورتم را زیر یک چتر پنهان کرده بودم. تابوت من را به داخل اتومبیلی دراز و سیاه بردند. و تنها صدایی که شنیدم صدای تیلیک ! یک دوربین عکاسی بود.