دوست داشتم این کتاب کوچک را چنین بنامم: ”جای دل!“ اگر این عنوان را انتخاب می‌کردم آنگاه شاید می‌توانستم به تأمّل دربارۀ این موضوع بپردازم که چگونه در قلب هر یک از ما آدم‌ها، در دوران خاصی از زندگی، جایی برای محبت و عطوفت خالی می‌ماند و ممکن است به هر کسی‌که قلب و روحمان را تسخیر کند تعلّق گیرد. بعد از خود پرسیدم که این موضوع دربارۀ تو چقدر صدق می‌کند. بعد صادقانه به خودم پاسخ دادم: چنین فرضی به جایی نمی‌رسد. فقط آدم‌های دغلکار ممکن است ادعا کنند که چیزی‌که به حیوانات می‌بخشیم از انسان‌ها دریغ می‌کنیم و خزعبلاتی از این‌دست.
کتاب نامه به سگم
فرهنگ جاوید
فرانسوا نوریسیه
