مناظرۀ نجومی بزرگ ۲۶ آوریل ۱۹۲۰ دو جنبه داشت: ابعاد کهکشان راه شیری، و ماهیت سحابی های مارپیچی. در واقع، اصلا مناظره نبود؛ دو نفر سخنرانْ هریک به مدت چهل دقیقه صحبت کردند و بعد از آن جلسۀ گفت وگوی عمومی برگزار شد. موضوع این جلسه، که محل برگزاری اش در آن زمان موزۀ ملی ایالات متحده بود و امروز موزۀ تاریخ طبیعی اسمیتسونی است، «مقیاس عالم» بود. شیپلی و کرتیس دربارۀ معنای این گزاره دیدگاه های کاملا متفاوتی داشتند که هریک در مقاله ای علمی، که سال بعد منتشر کردند، آن را شرح دادند. در اصل، شیپلی فکر می کرد راه شیریْ خود عالم یا دست کم مهم ترین بخش عالم است و به دانستن اندازۀ کهکشان خودمان علاقه مند بود؛ کرتیس فکر می کرد که سحابی های مارپیچیْ کهکشان هایی مانند کهکشان خودمان اند و به مقیاس چیزها فراتر از راه شیری علاقه مند بود. این مناظره در آن زمان خاص اتفاق افتاد چون اخترشناسان به تازگی به روش هایی برای سنجش فاصله در سرتاسر راه شیری دست یافته بودند. فاصلۀ ستاره های نزدیک را می شد با همان نوع روش های پیمایشی سنجید که با مثلثات شروع می شدند و لنرد دیگز با آنها آشنایی داشت. اگر ستاره ای نزدیک را در دو شب با فاصلۀ زمانی شش ماه از هم که زمین در دو نقطۀ مقابل هم در مدارش به دور خورشید قرار دارد رصد کنیم، به نظر می رسد آن ستاره در برابر پس زمینه ای از ستاره های دورتر جابه جا شده است.
کتاب کهکشان ها
حکمت
جان گریبین
