ذات بشری این گونه است که محیط اطراف خود را به اشکال و فرم های خوشایند، مجسم و تصویرسازی می کند مثلا می گوید: ما در این ساختمان ها زندگی کرده ایم، کار کرده ایم، سرگرم شده ایم و روزگار گذرانده ایم، مراحل زندگی را طی کرده ایم و از هر مرحله ای چیز جدیدی یاد گرفته و تجربه ای اندوخته ایم. عکاسی نیز برای انسان ها، هنری آموختنی است که با توجه به ذوق و سلیقه فردی که آن را عکاس می نا میم، هویدا می شود، در واقع هنری است که علاوه بر ذوق عکاس، نیاز به آموختن تکنیک هایش و در نهایت کسب تجربه او برای ثبت تصاویر ناب در یک فریم دارد، بنابراین یک عکس هنری ماندگار تلفیقی از ذوق و علم عکاس بوده که همواره لازم و ملزوم یکدیگرند، عکاسی جدای از علم بودنش در مرحله ای بالاتر، هنر آموخته هاست. در عصر حاضر، ثبت تصاویر بر روی کاغذ حساس به ثبت لحظات ناب بر روی گیرنده های تصویر تبدیل شده است.در این میان تفاوت عکس خوب و عکس بد در اصولی است که هنرمند عکاس برای خلق تصاویر هنری به کار می گیرد. عکاسی هنر ثبت لحظات است، لحظه هایی تکرار ناپذیر که توسط عکاس ثبت شده و به تاریخ می پیوندند. عکاسی سبک ها و روش های گوناگونی دارد ، بدیهی است که رده بندی عکاسان متفاوتی و بر اساس زمینه فعالیتشان، مشخص می شود. چرا که هنر عکاسی، گستره وسیعی دارد و از عکسبرداری طبیعت، پرتره، مدلینگ، عروس و داماد، نجوم و پزشکی تا عکاسی از مجالس و همایش های گوناگون همانند مجالس عروسی، سیمنارهای هنری،علمی و پژوهشی و....، را شامل می شود.
کتاب اصول عکاسی و تکنیک های عکاسی از مجالس
دیباگران تهران