سینمای ایران پس از ساخت چند فیلم اندک در ابتدای قرن منتهی به سال1400 خورشیدی که در فیلم های ناطق همین دوره هم رویکردی جدی به ترانه نشان داد، در شروع جدی اش از سال 1327 که شکلی حرفه ای تر پیدا کرد و تا امروز هم تداوم یافت ، از ترانه به عنوان عنصری مهم در پیشبرد داستان ونیز به زعم سازندگان فیلم ها، مولفه ای مهم در ایجاد جذابیت برا تماشاگر سود جسته است. شاید بیشترین عامل جذابیت (( سینمایی )) ترانه ، همانا دراماتیک بودن این گونه موسیقایی با کلام باشد . یک نگاه ساده و رو بنایی به ترانه ها در سینما به خوبی این نکته را اثبات می کند .
کتاب گذری بر آواز و ترانه در سینمای ایران
ماهریس
علی شیرازی
