نسبیت خاص نظریه‌ای درباره درک مفهومی اصول و اهمیت تاریخی نسبیت جهت مفهوم سازی و مدل سازی در فیزیک می‌باشد. این نظریه در سال 1905 میلادی توسط آلبرت اینشتین مطرح شد. نسبیت خاص درک فیزیکی ما را در شماری از پدیده‌های اطراف مان که پیش از آن توسط نسبیت نیوتن و معادلات گالیله بررسی می‌شد، تغییر می‌دهد. تاثیر نسبیت خاص هنگام بررسی اجسام در حال حرکت با سرعت‌های بسیار زیاد (نزدیک به سرعت نور) قابل ملاحظه می‌شود. بنابراین، همانطور که اصل همخوانی فیزیک ایجاب می‌کند نظریه نسبیت نتایج مشاهدات قبلی را به شکل کامل تری بیان می کند. کتاب با مقدمه بر سیر تاریخی تدوین نظریه ی نسبیت خاص آغاز می شود و با روند معمول و مرسوم آموزش آن ادامه می یابد. فصل دوم؛ مفاهیم اساسی سینماتیک نسبیتی از قبیل ناظر، تبدیل لورنتز و نتایج آن، مفهوم همزمانی و نیز برخی پارادوکس های معروف نسبیتی با طول و تفصیل مطرح می شود. فضاهای نسبیتی محتوای فصل سوم را تشکیل می دهد، فصل چهارم؛ دینامیک با ذکر مثال هایی از فرآیندهای فوتونی و نیز برخورد ذرات بنیادی به میان می آید. در فصل پنجم؛ نظریه الکترومغناطیس به زبان پیشرفته نسبیتی مورد بحث است و در فصل ششم گروه لورتنز مطالعه می شود. فصل هفتم؛ به مباحث ویژه در نسبیت اختصاص دارد که شامل مباحثی در زمینه نظریه های آزمون و کاربردهای عملی نظریه ی نسبیت در سیستم های مکان یابی و شتابگر ذرات و حرکت سریع تر از نور و تاکیون ها دارد.
کتاب نسبیت خاص
موسسه انتشارات علمی دانشگاه صنعتی شریف
