علی‌محمد کاردان استاد دانشکده روانشناسی و علوم تربیتیِ، عضو انجمن‌های علمی جامعه‌شناسی و علوم تربیتی داخل و خارج از کشور و عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران است. او لیسانس فلسفه و علوم تربیتی را در دانشگاه تهران به پایان گذراند و برای تکمیل تحصیلات خویش راهی سوئیس شد. زمانی که به ایران بازگشتند، به تدریس در دانشگاه تهران مشغول شدند. ایشان مدیریت دروس مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی، ریاست اداره‌‌ی کل آموزش دانشگاه تهران و ریاست نخستین دانشکده علوم تربیتی کشور را عهده‌دار شده بودند. مدیریت مؤسسه روانشناسی دانشگاه تهران، عضویت پیوسته فرهنگستان علوم، عضویت در شورای پژوهشی پژوهشگاه علوم انسانی و عضویت در هیئت ممیزه دانشگاه تهران، در سوابق اجرایی آن استاد والامقام می‌درخشد. دغدغه اصلی دکتر کاردان تغییرات رفتارهای دانشگاهی است و می‌گوید: «استادانی که در حال حاضر مشغول به کار تدریس هستند، تمام‌وقت خود را صرف آموزش‌وپرورش دانشگاهی نمی‌کنند. این افراد غالباً باید برای تأمین معاش از دانشگاهی به دانشگاه دیگر بروند و یا کارهای گوناگونی که حتی تناسبی با تخصصشان هم ندارد، انجام دهند. بنابراین آن استادی که خودش را وقف یک‌رشته می‌کرد و به میل خود نه بر اساس مقررات، تقریباً تمام‌وقت بود، در حال حاضر وجود ندارد». از آثار استاد کاردان می‌توان به روانشناسی دانش آموزش و پرورش، اصول راهنمایی در آموزش و پرورش، مراحل تربیت، روانشناسی اجتماعی، روانشناسی جمعی و روانشناسی اجتماعی، تاریخ روانشناسی و سیطره فلسفه در آخرالزمان اشاره کرد. آن استاد ارجمند در سال ۱۳۸۲ به عنوان چهره ماندگار روانشناسی و علوم تربیتی معرفی شد. دریافت تقدیرنامه از سوی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در سال ۱۳۸۲ و مورد تجلیل قرار گرفتن از سوی ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۰ از افتخارات آن رادمرد بزرگ است.
