حمیدالدین ابوبکر عمربن محمودی بلخی

قاضی حمیدالدین عمربن محمود حمیدی بلخی در شهر بلخ می‌‌زیست و در آنجا سمت قاضی‌‌القضاتی داشت و او بود که به‌‌ انوری بعد از داستان هجو بلخ و غوغای عوام در آن‌‌ شهر پناه داد. انوری قطعات و قصایدی در مدح قاضی حمیدالدین گفت. قاضی حمیدالدین شعر نیز می‌‌سرود. از آثار وی: "مقامات حمیدی" که حمیدالدین آن‌‌ را به‌‌ پیروی از مقامات بدیع‌‌الزمان همدانی و ابوالقاسم حریری و به ‌‌تقلید از روش و مضامین آنها در بیست و چهار مقاله و خاتمه نگاشت؛ "وسیلهٔ‌‌العقاهٔ لی اکفی‌‌الکفاهٔ"؛ "حنین‌‌المستجیر الی حضرهٔ‌‌المجید"؛ "روضهٔ‌‌الرضا فی مدح ابی‌‌الرضا"؛ "قدح‌‌المغنی فی مدح‌‌المعنی"؛ "الاستغاثه الی اخوان‌‌الثلثه"؛ "منیهٔ‌‌الراجی فی جوهرالتاجی"؛"مثنوی سفرنامهٔ مرو". مصحح دانشمند "فضائل بلخ" در تعلیقات خود بر آن کتاب بعد از بحث مستوفی در باب نسب و خاندان قاضی حمیدالدین می‌‌نویسد: پس با در نظرگرفتن روایات سابق، باید نام مؤلف "مقامات حمیدی" را ابوبکر حمیدالدین ابوبکر محمودبن عمربن احمدبن محمدبن ابوذر محمودی دانست.