ژان راسین، زاده ی 22 دسامبر 1639 و درگذشته ی 21 آپریل 1699، نمایشنامه نویس برجسته ی فرانسوی بود.راسین در پیکاردی در خانواده ای از طبقه ی متوسط به دنیا آمد و در دو سالگی مادر و در چهار سالگی پدر خود را از دست داد. او پس از این نزد مادربزرگ و پدربزرگش بزرگ شد و تحصیلات کلاسیک را فرا گرفت. پس از مرگ پدربزرگش در سال 1649، راسین به همراه مادربزرگ خود به صومعه ی پورت رویال رفت. او در مدارس کوچک پورت رویال، آیین ژانسنیوس را که توسط حکومت کاتولیک فرانسه باطل شناخته شده بود، فرا گرفت و به مطالعه ی گسترده ی ادبیات پرداخت و یونانی و لاتین را آموخت. راسین در 18 سالگی نوشتن را شروع کرد و به نوشتن نمایش نامه روی آورد.او در سال 1664، با نوشتن شعری در مدح لویی چهاردهم به دربار راه یافت. اولین نمایش نامه ی موفق راسین، اسکندر بزرگ بود که در سال 1665 توسط مولیر و بازیگران او در صحنه اجرا شد. راسین سرانجام در سال 1699 در پاریس به علت داشتن تومور درگذشت.
