در سال ۱۹۷۰ وارد دانشکدۀ حقوق دانشگاه دولتی لنین‌گراد شد. در سال ۱۹۷۵ در بخش تحصیلات حضوری دورۀ دکتری در گروه حقوق جزا، وابسته به دانشگاه دولتی لنین‌گراد، مشغول به تحصیل شد و سال ۱۹۷۸ به اخذ درجۀ دکتری در رشته حقوق نائل آمد.
از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۲ ریاست ادارۀ قانون‌گذاری وزارت دادگستری را برعهده داشت و عضو هیئت‌مدیره بود. در همین دوره، به کمک وی، پیش‌نویس بسیاری از لوایح قانونی آماده و در خصوص لوایح قانونی تصمیمات لازم اتخاذ شد.
در سال ۱۹۸۸ از رسالۀ فوق دکتری در دانشگاه لنین‌گراد دفاع کرد. او جوان‌ترین فارغ‌التحصیل دوره در حوزۀ حقوق جزا در شوروی بود. از سال ۱۹۹۶ به درجۀ پروفسوری رسید.
از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶ مدیریت انستیتوی علمی – تحقیقاتی در امور کارشناسی قضایی، جرم‌شناسی و پزشکی قانونی را برعهده داشت.
طی سال‌های ۲۰۰۰-۱۹۹۶ در چندین دانشگاه به تدریس حقوق مشغول بود. هم‌زمان نیز ریاست بخش علمی کالج تحصیلات عالیۀ دیپلماتیک را برعهده داشت.
وی نزدیک به صد مقالۀ علمی با موضوع حقوق جزا و قانون کار و همچنین چندین کتاب دربارۀ مسائل بنیادین قانون‌گذاری و قضاوت به نگارش درآورده است که می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد: مشکلات نظری و عملی قوانین کار (باکو، ۱۹۸۱)؛ تئوری پیش‌بینی قضایی (باکو، ۱۹۸۷)؛ فلسفۀ مجازات و مشکلات تعیین آن (باکو، ۱۹۹۸)؛ جرم و مجازات (مسکو، ۲۰۱۲). وی اولین نویسندۀ نظریۀ اصلاح نظام قضایی است که در سال‌های ۱۹۹۳-۱۹۹۲ آن را ارائه کرده است. در سال ۱۹۹۴ نیز برنامۀ دولتی مبارزه با جرائم را آماده کرد.
