پریدخت سپهری (۱۳۹۵-۱۳۰۹) خواهر سهراب سپهری و نزدیک‌ترین فرد خانواده به او محسوب می‌شد. او هم مانند برادرش ذوق ادبی و هنری داشت. سهراب شعر بلند «مسافر» را در خانه او در بابل مازندران سرود (او و خانواده‌اش در نیمه دهه ۱۳۴۰ در این شهر می‌زیستند). پریدخت دو کتاب درباره برادر نام‌آورش نوشت: «سهراب، مرغ مهاجر» (۱۳۷۵) و «هر کجا هستم باشم» (۱۳۸۴). او بویژه در کتاب نخست نکته‌های خواندنی، درخور توجه و قابل استنادی را درباره زندگی سهراب سپهری پیش کشید. علاوه بر این، وی بخش‌هایی ارزشمند از آثار منتشرنشده سهراب را در مجموعه‌ای با عنوان «هنوز در سفرم» (۱۳۸۰) و نامه‌های دیگران به سهراب را در مجموعه‌ای دیگر با عنوان «جای پای دوست» (۱۳۸۷) گردآوری و منتشر کرد. پریدخت سپهری به لحاظ روحی با برادرش احساس همدلی داشت. فرزندانش، مریم، فاطمه، جمیله، جعفر و جلال نام دارند. اغلب فرزندان او هم به هنر و ادبیات علاقه داشته‌اند و دارند. در میان آنان، جعفر فاطمی در زمینه هنرهای تصویری و جلال فاطمی در زمینه کارگردانی و بازیگری فیلم فعالیت داشته‌اند. روانش آرمیده باد!
