استیون کرین، زاده ی ۱ نوامبر ۱۸۷۱ و درگذشته ی ۵ ژوئن ۱۹۰۰، شاعر و نویسنده ی آمریکایی بود.استیون کرین در سال ۱۸۷۱ در نیوآرک، نیوجرزی به دنیا آمد. تحصیلات کرین کمتر از نقل مکان او به شهر نیویورک در زندگی اش تأثیر داشت. در این شهر بود که به محله های پست و کثیف رفت وآمد کرد و محل زندگی اش و فقر و نکبت آن، دستمایه ی نخستین رمان او، مگی، دختر ولگرد، قرار گرفت.کرین در ۱۸۹۳ مجموعه شعر آزاد خود را، با عنوان سواران سیاه انتشار داد. این کتاب تنش هایی به دنبال آورد و بدگویی های را برانگیخت. اما کرین در اواخر همین سال بود که با انتشار نسخه ی کامل نشان سرخ دلیری به شهرت رسید. اهمیت این رمان در دقت تولستوی گونه ی آن در ارائه ی جزئیات تجربه ی جنگ است. اما در عین حال تصویری دقیق از هیجانات روانشناسانه به مخاطب می دهد. کرین با انتشار این رمان شهرتی جهانی کسب کرد.در ۱۸۹۶ کرین مادر جورج را منتشر کرد که رمانی همانند مگی اما کم اهمیت تر از آن است. به دنبال این رمان در همان سال مجموعه داستان هنگ کوچک و بنفشه سوم را انتشار داد. با این همه، موفقیت برای کرین با تنزل قدرت خلاقه او همراه بود. کرین رفته رفته به صورت چهره ملی درآمد و بنابراین برای برآوردن خواست های عام دست به کار شد. حاصل کار، انتشار شماری داستان کم ارزش پیرامون جنگ بود. برخی از زیباترین داستان های کرین در همین دوران نوشته شد. در این داستان هاست که استعداد او شکوفا گردید.دوران کوتاه عمر ۲۸ ساله او سراسر پر از رنج و آلام و بیماری بود. کوشش مداوم او در راه خبرنگاری به جایی نرسید و با شکست های فراوان روبه رو شد. اندیشه های بلند و سلیقه ی خاص او در داستان نویسی موردپسند روزنامه نگاران و ناشرین قرار نگرفت و از طرفی ضعف جسمانی و بیماری مداوم او نیز مزید بر علت شد. سرانجام بیماری او را در غربت و دور از وطن از نعمت حیات محروم ساخت.کرین شهرت خود را در ادبیات آمریکا بیشتر مدیون کتاب «نشان سرخ دلیری» است. مطالب این کتاب که بر صحنه های هیجان انگیز و تکان دهنده ی جنگ های داخلی آمریکا دور می زند او را در میان داستان سرایان جوان آمریکا انگشت نما کرد. او با نگارش این کتاب و داستان های جالب و کوتاه دیگری، مقام شامخی در بین نویسندگان دنیای نو احراز نمود. کرین به سال ۱۹۰۰ در سن ۲۸ سالگی چشم از جهان فروبست.
