نقی سلیمانی (زاده ۱۳۴۰) رمان‌نویس، طنز‌نویس، نویسنده داستان‌های کوتاه، منتقد و پژوهشگر ادبیات داستانی و زندگی نامه‌نویس است . نقی سلیمانی زاده ۱۳۴۰ در تهران، در مصاحبه ای می‌گوید: «تقریباً تمام دوران کودکی‌ام در اطراف پارک شهر تهران گذشت. پارک شهر با آن درخت‌های عظیم و سر به فلک کشیده‌اش و نسیم خُنکش که بر همه کوچه‌ها و خیابان‌های اطراف، کم و بیش می‌وزید. بر سنگلج، خیابان ابوسعید، میدان حسن آباد، خیابان امیریه، و کوچه درختی که همان حول و حوش ها بود.» پدرش کارگری ساده بود و سلیمانی که در کودکی و نوجوانی به شدت به کتاب خوانی علاقه داشت، از راه کرایه کردن کتاب، به کتابخوانی رو آورد.
زمانی در تاریخ بشر، تمامی آثار ادبی به نوعی فانتزی به حساب می آمدند. اما چه زمانی روایت داستان های فانتزی از ترس از ناشناخته ها فاصله گرفت و به عاملی تأثیرگذار برای بهبود زندگی انسان تبدیل شد؟
