چی میشه اگه کسی که دوستش داری غریبه ترین آدم دنیا باشه اما به وقتش تمام غم هات رو زندگی کرده باشه؟ من میگم اون آدم می تونه بهترین همراه باشه. حتی اگر شبیه هیچ کدوم از آدم های اطرافت نباشه. حتی اگر احساساتش زیر چند لایه پنهان شده باشه و فقط دستای تو بتونه بازش کنه.
مثل آرزو کردن به وقت دیدن ستاره ی دنباله دار
مثل برآورده شدن یک آرزوی دور
مثل مادام هل و شیرینی قلبش
