کتاب کیمچی و کالاماری

"کیمچی و کالاماری" یک داستان بامزه، صمیمی و تأثیرگذار از رز کنت است که به دل دغدغه‌های نوجوانی شیرجه می‌زند: از حس تعلق گرفته تا هویت فرهنگی، و از پرسش‌های خانوادگی تا سفر برای شناخت خود. رز کنت با صدایی گرم و پر از همدلی، ماجرای پسری را روایت می‌کند که بین کره و ایتالیا، سنت و هویت، گذشته و حال معلق مانده-و راه خودش را در همین بین پیدا می‌کند.
جوزف کالدرارو سیزده ساله در نگاه اول مثل یک پسر معمولی ایتالیایی-آمریکایی به نظر می‌رسد-عاشق غذاهای خوشمزه، درگیر تکالیف مدرسه، و با دغدغه‌های معمول نوجوانی. اما یک تفاوت بزرگ دارد: او در واقع در کره جنوبی به دنیا آمده و به فرزندی پذیرفته شده است. وقتی معلم از او می‌خواهد درباره پیشینه‌اش بنویسد، جوزف دستپاچه می‌شود. چون «پیشینه»‌اش دقیقا چیست؟ کیمچی؟ کالاماری؟ یا چیزی بین این دو؟ برای اینکه خودش را پیدا کند و شاید کمی هم دل بچه‌های کلاس را ببرد، جوزف تصمیم می‌گیرد داستانی بسازد-و خیلی زود درگیر ماجرایی می‌شود که هم طنز دارد، هم درد، و هم لحظه‌های ناب کشف. سفری که در آن می‌آموزد راست‌گویی، پذیرش و تلفیق ریشه‌ها، بخش‌هایی از یک حقیقت بزرگ‌ترند: این‌که می‌شود هم این بود، هم آن-و حتی چیزی فراتر.
این رمان با نگاهی لطیف و گاه خنده‌دار، به مسئله‌ی هویت فرهنگی، احساس تعلق، و معنای واقعی خانواده می‌پردازد. تجربه‌ی فرزندخواندگی، سردرگمی‌های نوجوانی، و نیاز به پذیرفته شدن در دل داستانی انسانی و ملموس روایت می‌شود. رز کنت با ظرافت نشان می‌دهد که وقتی ریشه‌هایت متنوع‌اند، می‌توانی در عین پراکندگی، یکی باشی-و این خودش نوعی قدرت است.
"کیمچی و کالاماری" مثل ترکیب نامش، داستانی‌ست از طعم‌های متفاوت، ریشه‌های دور، و قلبی که به دنبال خانه می‌گردد. این کتاب هم برای نوجوانانی‌ست که دنبال هویتشان می‌گردند، و هم برای هرکسی که به قدرت تلفیق، عشق، و پذیرش باور دارد. رز کنت ما را به دنیای جوزف می‌برد تا یادمان بیفتد که گاهی «بین بودن»، بهترین جایی‌ست که می‌شود ایستاد.