نوروز، بزرگترین جشن و آیین ایرانیان با دمیدن خورشید و دور شدن سرما راوی امید زندگی و نوزایی است. مروری بر فلسفه ی نوروز چشم اندازی از فرهنگ و تمدن را پیش روی ما می گذارد که در آن انسان می آموزد هرگز اسیر چنگال نامیدی و یأس نشود و راه خود را به سوی خلق امید و زندگی بدون ،خستگی بپیماید. چنین محتوای فلسفی از فهم جهان است که نوروز را خاستگاه ،هنر ،آیین ادبیات فرهنگ و تمدن می سازد. راز ماندگاری و جاودانگی هویت و فرهنگ ایرانی از انتخاب نوروز به عنوان جشن آغاز سال او ،پیداست زندگی و زایشی دوباره که همواره پس از زمستانی سخت فرا می رسد. در اوج سرما ناگاه خورشید رخ بر کرده و امید نقاب از چهره بر می دارد تا شب یأس و ناامیدی به پایان رسد بر این اساس می توان گفت تمدنی که آیین های آن بذر امید بر زمین خیال و خرد می پاشد. در عبور قرن های سخت با وجود همه سختی های جانکاه برجا مانده و سبز و سرشارتر می شود نوروز همیشه امید را بر کالبد فرهنگ و تمدن ایرانی دمیده و جانی دوباره به آن داده است.
کتاب نوروز آیین صلح و زندگی
ارس