حقوق بر همه جلوه های زندگی ما حاکم است: همین که کودک به دنیا می آید باید تولد او اعلام شود، نامی که بر او گذاشته می شود باید بر طبق پاره ای از قاعده ها باشد. قاعده های دیگری مقرر می دارد که باید نام او در مدرسه ای نوشته شود. وقتی کوچکترین چیزی می خریم یا سوار اتوبوسی می شویم، در اجرای قراردادی این کارها صورت می گیرد. بر طبق حقوق ما ازدواج در میکنیم، کار می کنیم، به درمان بیماری خود می پردازیم. با وجود این با این که ما از این حضور همیشگی حقوق آگاهیم و می توانیم آن را به کار بریم با قاعده های گوناگون ایجاد کنیم، به دشواری می توانیم حقوق را تعریف کنیم.
چرا باید حقوق را تعریف کنیم؟ پیدا کردن تعریفی برای حقوق، همچنان که در مورد سایر پدیده ها صادق است، به این نیاز دارد که ما طبع یا ذات حقوق را بشناسیم. این شناسایی برای حقوقدانها امری بسیار اساسی است. چگونه پی ببریم قاعده هایی که آنچه حقوقی اند را تعریف می کنند خود حقوقی اند و آیا به مقوله حقوق تعلق دارند با این که به چیز دیگری وابسته اند؟ این پرسش در ذات خود حقوقی نیست بلکه فلسفی است. درواقع، حقوقدان، از لحاظ حرفه ای، هیچ گونه پاسخیر برای این پرسش ندارد. این پرسش که فقط به فلسفه حقوق ارتباط پیدا می کند، بلکه به رشته های دیگر هم مربوط می شود، از جمله، به عنوان مثال، به فلسفه اخلاق - اگر این فلسفه بپذیرد که ضرورت دارد خود را با حقوق تطبیق دهد . به تاریخ یا به مردم شناسی، زمانی که این دو رشته در برابر این پرسش که آیا یک جامعه معین دارای یک نظام حقوقی است قرار گیرند
سوالاتی در مورد قانون وجود دارد که پاسخ دادن به آن ها صرفا با تحلیل قانون موجود غیرممکن است. همچنین عدالت یا فلاسفه نیز نمی توانند این موارد را نادیده بگیرند. اینها مواردی هستند که موضوع فلسفه حقوق است. فلسفه ی حقوق به تعریف قانون می پردازد و اول از همه تعریفی که قانون خودش برای خودش استفاده می کند، همچنین روابطی را که قانون با قدرت ، زور یا اخلاق حفظ می کند ،به امکان وجود علم حقوق می پردازد ، ساختار نظام حقوقی را در برمیگیرد. همچنین به ویژگی استدلال حقوقی و مفاهیم مورد استفاده وکلا می پردازد.
کتاب فلسفه حقوق
