کتاب سیبری اصلا جای سردی نیست!

کتاب «سیبری اصلا جای سردی نیست!»، نوشته‌ی نازنین مطیعی، یک سفرنامه‌ی معاصر است که تجربه‌ی سفر نویسنده با قطار ترانس‌سیبری را روایت می‌کند. این مسیر، که از مسکو آغاز می‌شود و تا ولادی‌وستوک در شرق روسیه ادامه دارد، بیش از ۹ هزار کیلومتر طول دارد. کتاب نه‌فقط شرح مسیر جغرافیایی سفر است، بلکه ترکیبی از مشاهدات مردم‌شناختی، تجربه‌های شخصی‌ و برخوردهای روزمره‌ی نویسنده با محیط و آدم‌ها را هم در بر می‌گیرد.
در طول این سفر، نویسنده از چند منطقه‌ی مهم روسیه عبور می‌کند؛ از جمله منطقه‌ی اورال، جمهوری آلتای‌ و حوالی دریاچه‌ی بایکال. بخش زیادی از متن به معرفی تجربه‌های نویسنده از شهرها، روستاها، غذاهای محلی، موسیقی خیابانی، دیدار با افراد مختلف و بازدید از مکان‌های مذهبی و فرهنگی اختصاص دارد. همچنین به آداب‌ و رسوم مردمان این مناطق پرداخته می‌شود؛ مانند مراسم چای‌نوشی، بازارهای صنایع‌ دستی‌ و باورهای دینی متنوعی که در روسیه‌ی پهناور کنار هم حضور دارند.
مطیعی در روایت خود از لحن صمیمی و زبانی نزدیک به گفت‌وگو استفاده می‌کند و تجربه‌هایش را نه‌فقط به‌‌صورت توصیف مکان‌ها، بلکه از زاویه‌ی حسی و انسانی ثبت کرده است. او به‌عنوان مسافری تنها در یک مسیر طولانی، از حس آشنایی‌زدایی، غریبه‌بودن‌ و هم‌زمان پیوند ناگهانی با فضا و آدم‌ها می‌نویسد. عکس‌هایی که خودش گرفته، در متن آمده و با اسکن کدهای QR می‌توان به عکس‌های بیشتری هم دسترسی داشت. این ترکیب متن و تصویر کمک می‌کند تجربه‌ی سفر ملموس‌تر منتقل شود. در مجموع، محتوای کتاب بیشتر از آنکه بر تحلیل یا نتیجه‌گیری تمرکز داشته باشد، بر ثبت لحظه‌ها، ثبت جزئیات فرهنگی و ارتباط انسانی تأکید دارد. عنوان کتاب، «سیبری اصلا جای سردی نیست!»، به‌طور نمادین به این نکته اشاره دارد که آنچه از دور ترسناک یا سرد به نظر می‌رسد، ممکن است از نزدیک تصویری کاملا متفاوت داشته باشد.