مقالات (کتاب اول، به همراه نامه ها)

ترجمه کتاب به غایت افتضاح است‌. بسیاری از جملات نه تنها نامفهو‌م‌اند بلکه هیچ معنایی ندارند و حتی به کلی مشکل گرامری دارند. جملات ترجمه گوگل دست‌کم معنا دارند. حیف پول و بیشتر حیف درخت.

● مدتی بود که قصدِ تهیه‌ی این کتاب رو داشتم اما به واسطه‌ی خوندنِ نظراتِ دیگران -چه در این‌جا و چه یکی دو سایتِ پُر مخاطبِ کتاب، نسبت به ترجمه‌ی آقای محمدصادق رئیسی تردید داشتم. در نهایت کتاب رو تهیه کردم و خوندم. با این‌که علاقه‌ای به نوشتنِ نظر ندارم، اما ناچار شدم برای اون دسته از کسانی که قصدِ تهیه و خواندنِ کتاب رو دارند و مثل من دچار تردید هستند این چند خط رو بنویسم. ترجمه‌ی کتاب برخلافِ نظرِ چند نفری در این‌جا و جای دیگه، ترجمه‌ی خوبی هستش. من مترجم نیستم و تخصصی هم در این زمینه ندارم! اما برحسبِ فهمِ متن این رو گفتم. حتا مقایسه‌ی نوعِ ترجمه‌ی اثر با مثلن ترجمه‌ی آقای سمیعی‌گیلانی هم نشون می‌ده که ترجمه‌ی آقای رئیسی وفادار به نوعِ نوشتارِ مونتنی و متونِ کلاسیک هستش. حتا اگر این هم برای کسی راهگشا نبود، رجوع کنید به دو کتابِ دیگر درباره‌ی مونتی: اندیشه‌ی مونتنی از نشر فرهنگ جاوید، و همین‌طور کتابِ یک تابستان با مونتنی از نشرِ نگاه. من نمی‌دونم دیگران با چه منطق و تخصصی درباره‌ی ترجمه نظر می‌دَن! ولی اگر با منطقِ مثلن سخت‌خوان بودنِ یک ترجمه قصدِ ردِ یک اثر رو داشته باشید، پس برای مثال باید ترجمه‌ی آقای سروش حبیبی از شب‌های روشن، یا رحمت الهی از یادداشت‌های زیرزمینی، و همین‌طور ترجمه‌ی شریف لنکرانی از رُمانِ عقاید یک دلقک رو هم کنار بذارید، چون مثلِ ترجمه‌های دیگر آسان و روان‌خوان نیستند! هرچند که ترجمه‌ی محمدصادق رئیسی از مونتنی، سخت‌خوان هم حتا نیست. ●و یک نکته... هرکسی می‌تونه درباره‌ی یک ترجمه نظر بِده. اگر کسی ادعا می‌کُنه که ترجمه‌ی یک اثری بد هستش، باید ادعایِ خودش رو با آوردنِ نمونه و مقابله، ثابت کُنه. البته، تنها قسمتِ کتاب که بدجور تویِ ذوق زد، خودِ مقدمه‌ی مترجم بود که جایی از آقای احمد سمیعی‌گیلانی با اسمِ عنایت سمیعی (شاعر) نام بُردند که خیلی عجیب بود! به هر حال من مشکلی با ترجمه و خواندنِ اثر نداشتم. مگر کسی از زاویه‌ی تخصصی، نظر دیگه‌ای داشته باشه.

ترجمه که نمیشه گفت خط خطی کردن کاغذ ، فقط به این جمله از باب ۱۹ کتاب توجه کنید سیسرو‌میگوید مطالعه فلسفه چیزی به جز مهیا کردن شخص برای مردن نیست دلیل اش هم این است که چون مطالعه و اندیشیدن بدین سیاق ما را از روح جدا می‌سازد و جدا از تن آن را به خدمت میگیرد نوعی نوآموزی و همانندی با مرگ‌است این‌هم متن اصلی خودتون مقایسه کنید Cicero says that to philosophize is nothing more than to prepare for death. It could be because study and meditation come close to taking our soul away, keeping it occupied outside of the body, as if rehearsing and mimicking death. Or it could be that all the wisdom and reasoning in the world ultimately come down to this: teaching us not to fear death.

ترجمه بسیار ضعیف. ضبط اسامی گاهی مضحک میشود انگار قصد شوخی با خواننده باشد. بهتر است مشق ترجمه را نه با نویسنده‌ای در این طراز که با داستان‌های کودکان انجام دهند. خریدن این کتاب تفاوتی با دور ریختن پول ندارد. متاسفم!

ترجمه افتضاح ، مترجم انگار که با گوگل ترجمه کرده ، جملات بی معنی و نامفهوم ، اصلا ناشر ویرایش و باز خوانی انجام داده؟ حیف پولی که بابت این کتاب ضرر کردم