کتاب «نامههایی به نام پدر» نوشتهی شان آشر، سفری است به دل سوگ، دلتنگی و عشق، از مسیری که فقط نوشتن میتواند هموارش کند. این اثر، مجموعهای از نامههای صمیمانه و عمیقا شخصی است که نویسنده پس از مرگ پدرش برای او مینویسد-نامههایی بیپاسخ اما سرشار از معنا، که همچون زمزمهای ماندگار، پلی میسازند میان گذشته و اکنون. شان آشر با صداقتی خالصانه، احساساتی را که بسیاری پس از فقدان عزیزانشان تجربه میکنند، به واژه درمیآورد: اندوه ناگهانی نبود، حسرت پرسشهای بیپاسخ، و خاطراتی که گاه لبخند میآورند و گاه اشک. او از لحظات ساده و ناب زندگی مشترکشان مینویسد، از درسهایی که آموخته، از حرفهایی که گفته نشد، و از تلاشی خاموش برای ادامهدادن، در دنیایی که ناگهان پدرش را کم دارد. این کتاب، تنها دربارهی مرگ نیست؛ دربارهی عشق است، دربارهی رابطهای انسانی و پرلایه میان پدر و فرزند-رابطهای که گاه پر از مهر است و گاه پر از سکوت. آشر در لابهلای این نامهها، نشان میدهد چگونه نوشتن میتواند ابزاری باشد برای معنا بخشیدن به غم، برای آشتی با خاطرات، و برای لمس دوبارهی کسی که دیگر در کنارمان نیست. «نامههایی به نام پدر» اثری است تأملبرانگیز، تسلیبخش، و بینهایت انسانی. کتابی برای همهی آنهایی که دلتنگاند، و به دنبال راهی برای گفتن حرفهایی که هرگز فرصت گفتنشان را نداشتند.