قرآن متن غریبی است. وقتی با آن انس میگیری نسبت به هر چیز دیگر بیمیل میشوی؛ چون اصلیترین خاصیّت متن توحیدی همین است؛ قرار است تو را موحد، قیامتاندیش، و تنها کند. به میزانی که تو موحد میشوی به همان میزان در این دنیا غریب و تنها میشوی. من این تنهایی را در زندگی مولیالموحدین علی(ع) میبینم که بیشترین انس را با قرآن داشت. او در سالهای پایانی عمرش فقط با چاه میتوانست خلوت کند و با او حرفهایش را بزند.