کتاب «مرلو-پونتی» به قلم تیلور کارمن، تلاشی جامع برای بررسی فلسفه‌ی موریس مرلو-پونتی، یکی از برجسته‌ترین فیلسوفان پدیدارشناس فرانسوی قرن بیستم است. کتاب کارمن به عنوان یکی از بهترین مقدمه‌ها برای ورود، آشنایی و تفحص در اندیشهی مرلوپونتی، به ویژه در پدیدارشناسی و فلسفه‌ی ادراک او به حساب می‌آید.
کتاب اولا با مروری بر زندگی و آثار مرلوپونتی آغاز می‌شود که زمینه‌ای برای درک عمیق‌تر از سیر تفکر فلسفی او فراهم می‌آورد. کارمن سپس به جنبه‌های اصلی فلسفه‌ی مرلوپونتی، از جمله نظریات وی در مورد ادراک و روی‌آوری (قصدیت)، و نقش حیاتی بدن در رابطه با ادراک می‌پردازد. این بررسی ابتدایی نقش بسیار مهمی در فهم مرلوپونتی است زیرا خروج مرلوپونتی از ثنویت سنتی دکارتی، یعنی ثنویت سوژه و ابژه را نشان می‌دهد که در عوض آن، مرلوپونتی، بر ماهیت تجسم‌یافته (جسمی شده) تجربه‌ی انسانی تأکید می‌کند. کارمن سپس فلسفه‌ی تاریخ و فرهنگ را در تفکر مرلوپونتی مورد بحث قرار می‌دهد و دیدگاه‌های او را در مورد تأثیر ساختارهای اجتماعی بر ادراک و تجربه‌ی فردی توضیح می‌دهد. علاوه بر این، این کتاب تحلیلی از نوشته‌های مرلوپونتی در مورد هنر و زیبایی‌شناسی، با تمرکز ویژه بر آثار سزان، که مرلوپونتی برای نشان دادن ایده‌های فلسفی خود در مورد ادراک و واقعیت از آن استفاده می‌کرد، ارائه می‌کند. یکی دیگر از موضوعات کلیدی مورد بحث در کتاب کارمن، نقد «تفکر عینی» و بحث آزادی محدود است که مرلوپونتی در تقابل با مفهوم انتخاب رادیکال سارتر ارائه کرد. در واقع مرلوپونتی با حد زدن آزادی، امکان اراده‌ی آزاد را ایجاد می‌کند در حالی که سارتر با گزافی کردن این اراده، اساسا مسئله را حذف می‌کند. این بحث با تفسیر جدید مرلوپونتی از «پدیدارشناسی ادراک»، عنوانی که کارمن از آن برای ارائه‌ی دیدگاه‌های نوآورانه‌ی فیلسوف استفاده می‌کند، غنی‌تر می‌شود.
به طور خلاصه، کتاب «مرلوپونتی» تیلور کارمن، یک مطالعه‌ی مفید برای کسانی است که به دنبال درک طیف کامل و جامعی از فلسفه‌ی مرلوپونتی هستند، به نحوی که یک منبع ایده‌آل برای دانشجویان و دانش پژوهان پدیدارشناسی، اگزیستانسیالیسم، و فلسفه‌ی قرن بیستم و همچنین برای هر کسی در حوزه‌ی علوم انسانی و اجتماعی فعالیت می‌کند محسوب می‌شود.
کتاب مرلو پونتی
ققنوس