کتاب درباره پیری

کتاب «درباره‌ پیری» مجموعه‌ای از شش مقاله فلسفی و اخلاقی است که به بررسی پدیده‌ی پیری از منظرهای گوناگون می‌پردازد. این مجموعه با مقدمه‌ای از مترجم، آرش نراقی، آغاز می‌شود که در آن به تغییر نگاه جوامع معاصر به پیری اشاره می‌کند. نراقی توضیح می‌دهد که در گذشته، پیری همچون بخشی از زندگی یک انسان پذیرفته می‌شد که البته بخش کوتاهی هم بود، اما در جهان مدرن، با پیشرفت‌های پزشکی و افزایش امید به زندگی، پیری یک ناهنجاری طولانی مدت گشته است. او هشدار می‌دهد که فرهنگ جوان‌پرست امروز، پیری را ننگ یا ضعف می‌بیند و این نگرش، هم کیفیت زیستن سالمندان را کاهش می‌دهد و هم نسل جوان را از مواجهه‌ی سازنده با این مرحله از زندگی بازمی‌دارد. نخستین مقاله کتاب، رساله‌ی مشهور «درباره‌ی پیری» اثر سیسرو، فیلسوف و سیاستمدار رومی، است که بیش از دو هزار سال پیش نوشته شده و همچنان یکی از مهم‌ترین آثار فلسفه‌ی غرب در این زمینه به شمار می‌آید. سیسرو در این رساله به چهار اتهام اصلی علیه پیری پاسخ می‌دهد: بازداشتن فرد از کار و فعالیت جدی، ایجاد ضعف جسمانی، محروم‌کردن از لذت‌های جسمانی و نزدیک‌کردن به مرگ. او با استدلال و مثال نشان می‌دهد که می‌توان در سالخوردگی نیز زندگی‌ای پربار، فعال و معنادار داشت. مقاله‌ی دوم، نوشته‌ی مارتا نوسباوم، با عنوان «درباره پا به سن نهادن، درباره دوستی: بحثی با سیسرو» بحثی انتقادی درباره‌ی متن پیشین از سیسرو است و بر اهمیت روابط انسانی و دوستی در کیفیت زندگی سالمندان تأکید می‌کند. سومین مقاله، «نظر ارسطو درباره خوشبختی و پیری» اثر هالوار فاسهایم، به پیوند میان نظریه سعادت ارسطویی و تجربه‌ی پیری می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه فضیلت و فعالیت عقلانی می‌تواند این دوره را غنی‌تر کند. چهارمین مقاله، «پیری از منظر وجودی» نوشته‌ی کریستانا آرپ، با رویکردی اگزیستانسیالیستی به تجربه‌ی پیری می‌نگرد و آن را فرصتی برای بازاندیشی در معنای زندگی و مواجهه‌ی آگاهانه با مرگ می‌داند. پنجمین مقاله، «پیری، بالارفتن سن، و زندگی خوب» اثر دایان جکسی، به بررسی معیارهای یک زندگی خوب در سالخوردگی می‌پردازد و بر نقش انتخاب‌های فردی و سبک زندگی در کیفیت این دوره تأکید می‌کند. ششمین و آخرین مقاله، «فیزیولوژی و روان‌شناسی پیری: پیری کامیاب یا اصیل؟» نوشته‌ی جولیان سی. هیوز، به جنبه‌های علمی و روان‌شناختی پیری می‌پردازد و مفهوم «پیری اصیل» را مطرح می‌کند که در آن فرد با پذیرش تغییرات جسمی و روانی، همچنان به رشد و شکوفایی ادامه می‌دهد.