روز سوم شهریورماه ۱۳۲۰ نیروهای مسلح انگلستان و شوروی به رغم عدم تمایل دولت و ملت ایران، وارد این کشور شدند و با اعزام نیروهای نظامی مسلح خود به ایران، خطوط ارتباطی نیرومند و قابل اعتمادی ایجاد کرده و اختیار راههای اصلی کشور برای ارسال مهمات از خلیج فارس به جنوب روسیه و جبهه مشرق را در دست گرفتند. این دو دولت گذشته از آنکه با اشغال نظامی ایران موقعیت خود را در خاورمیانه تقویت و تحکیم نمودند، از فعالیت افراد ستون پنجم و متحدان آلمان در خاورمیانه نیز جلوگیری کردند. آنها برای رعایت اصول بینالمللی و قوانین متداول، در ۲۹ ژانویه ١٩٤٢ با رعایت منشور آتلانتیک، قراردادی با دولت ایران منعقد کردند و در آن، رعایت استقلال و حاکمیت ملت و دولت ایران را سرفصل تعهدات خود قرار دادند لیکن در عمل، با اشغال ایران، به دخالت گسترده در امور سیاسی اقدام کرده و به استقلال و حاکمیت دولت و ملت ایران صدمات جدی وارد کردند. برکشیدن فرقۀ دموکرات آذربایجان و کردستان و تلاش برای جداسازی بخشهایی از خاک ایران، از مهمترین رویدادهای این دوره است که در این کتاب به آن پرداخته شده است.
نجفقلی پسیان (1298-1379) نویسنده سیاستمدار ایرانی بود، که در دورهٔ بیست و سوم بهعنوان نمایندهٔ مغان و گرمی در مجلس شورای ملی حضور داشت.