ویلارد ون کواین (۱۹۰۸-۲۰۰۰) فیلسوف آمریکایی از تأثیرگذارترین فیلسوفان تحلیلی نیمه دوم قرن بیستم است که فضاهای چالش برانگیز جدیدی در هستیشناسی و معرفتشناسی در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ گشود.
پاسخهای کواین به پرسشهای بزرگ متافیزیک و معرفتشناسی به ویژه انتقاد بنیادی او بر وظیفه فلسفه، نه تنها با عقاید پیشینیان بلکه با آرای بسیاری از متأخران و معاصران تفاوتی اساسی دارد؛ پرسشهای متافیزیکی نزد او صورت علمی مییابند و معرفتشناسی طبیعتگرایانه میگردد.
در سنت تجربهگرایی کلاسیک، نظریه معرفتشناسی عهدهدار دو وظیفه بوده است: توجیه معرفت بر اساس دادههای حسی و توجیه تقلیل معرفت به یافتههای حسی. کواین به هیچ یک از این دو قائل نیست. پس آیا او به نوعی بنبست در معرفتشناسی میرسد؟ خیر او بنیاد معرفت را در جای دیگری مییابد. در زبان. در ظرفیت سخن گفتن درباره اشیا در جهان. پس آیا معرفتشناسی امری است زبانشناسانه؟ پاسخ به این پرسش به فهم زبانشناسی آنطور که کواین میگوید بستگی دارد.