این دیوان دربردارنده همه اشعار برجامانده از حبیب یغمایی، شاعر برجسته معاصر و مدیر مجله یغماست که از حدود سال 1290 تا 1363 (پایان زندگی شاعر) در قالبهای گوناگون مانند قصیده، غزل، قطعه و مثنوی سروده شده است. بخش قابل توجهی از اشعار او در مجلههای یغما و آینده به چاپ رسیده است. شعر یغمایی با وجود سنتگرایی و بهرمندی از زبان ادبی، روان و ساده است و او همچون مرادش سعدی از بهکارگیری اصطلاحات دشوار در شعر خودداری کرده است.