کتاب هشت‌هزار و چند آرزو

دوست ندارم سفرنامه بنویسم، ولی این یکی فرق می‌کرد. دلم می‌خواست با یک بهانه، حرف‌های کمتر شنیده شده در هیاهوی تاریخ را به گوش مخاطب برسانم. برای خواننده تاریخ بگویم و بپرسم: فکرش را می‌کردی غرب مدعی چه و چه حتی به ساکنان خودش رحم نکرده باشد؟ هدفم این بود تصاویری بسازم که ثابت می‌کند به اسلام و مسلمانی که می‌رسد، نه آزادی معنا دارد، نه حقوق بشر و نه سازمان‌های بین‌المللی. فرقی نمی‌کند مسلمان‌ها شیعه باشند یا سنی. پوست‌شان تیره باشد یا چشم‌های‌شان آبی. سفت و سخت پای احکام دین‌شان باشند یا به زحمت چیزی از آن شنیده باشند. همین که مسلمان باشند کافی است تا محکوم شوند به درهم شکستن، حذف و نابودی.

برایم مهم بود از مردانگی ایران‌مان بگویم. ایران مقتدر مظلومی که ندای هیچ مسلمان دردمندی را، چه شیعیان لبنان و یمن باشند و چه اهل سنت فلسطین و بوسنی و هرزگوین، بی‌جواب نگذاشته‌.