کتاب ادبیات ستیزنده

ادبیات ستیزنده کندوکاوی است درباب شیوه‌ی شکل‌گیری و محتوای ادبیات داستانی سیاسی ایران در دهه‌های چهل و پنجاه شمسی در بستر تحولات گفتمانی جامعه‌ی ایران در این دو دهه؛ و می‌کوشد تا با بهره‌گیری از نظریه‌های روبرت وسئو، رندال کالینز، میخائیل باختین و منصور معدل، و با تحلیل زمان‌هایی از احمد محمود، سیمین دانشور، صادق چوبک، ابراهیم گلستان و جلال آل احمد نشان دهد که چگونه گفتمان‌های جامعه شکل و محتوای این آثار را رقم زده اند. این مطالعه‌ای بینارشته‌ای محل تلاقی جامعه‌شناسی، ادبیات، زبان‌شناسی و تاریخ است و ذیل شاخه‌ی جدیدی از  جامعه‌شناسی ادبیات جای می‌گیرد که می‌توان آن را « جامعه‌شناسی ادبیات داستانی سیاسی » نامید.