کتاب چهره مبهم

«چهره مبهم» رمانی نوشته‌ی محمدهاشم اکبریانی است. داستان درگیری انسانی‌ که نسبت به دنیا و آنچه پیرامونش وجود دارد، خوش‌بین است؛ با کسی است که سعی می‌کند این خوش‌بینی را از او بگیرد. در این رمان فردی لبخند به لب دارد و شخصیت دیگر که همان چهره‌ی مبهم است، درصدد است که این لبخند را از او بگیرد. فضای رمان، ‌فضایی غیررئال است.
این رمان را می‌توان رمانی اجتماعی قلمداد کرد. هر چند داستان در واقع کنکاش انسان در خودش است، اما از آن‌جا که انسان در جامعه زندگی می‌کند شرایط اجتماعی نیز در این داستان نمود دارند. پیرامون ما پر از عوامل و مسائلی است که هر لحظه می‌توانند ما را به سمت افسردگی سوق دهند و شادی‌های زندگی‌ را از ما بگیرند. این رمان درواقع گزارشی‌ست از دنیای پیرامون ما‌ که به نوعی تجربه‌ی زیسته‌ی بسیاری از ماست.
افسردگی و افسرده شدن، هم به شرایط اجتماعی بستگی دارد و هم به خود شخص. شاید نقش خود شخص بیشتر باشد اما واقعیت این است که در سراسر دنیا، مردمانی که شاد زندگی می‌کنند کمتر دچار افسردگی می‌شوند. در جوامعی که شرایط و بسترهای لازم برای شادی‌های اجتماعی وجود دارد، افسردگی کمتر است. محمد هاشم اکبریانی معتقد است که جامعه‌ی ما این‌گونه نیست. او می‌گوید: «دور و بر ما پر است از عواملی که در طول روز خنده را از لبان ما می‌گیرند و ما را دچار ناراحتی و حتی افسردگی می‌کنند. به عنوان مثال مشکلات اقتصادی، ترافیک و آلودگی هوا، بروکراسی‌های زجر آور اداره‌ها و... عواملی هستند که در درازمدت زمینه‌ی افسردگی را در ما ایجاد می‌کنند. در چنین شرایطی، طبیعتا افراد برای مقابله با افسردگی و حفاظت از شادی‌ها و دلخوشی‌هاشان، باید نقش مهم‌تری را بازی کنند.» رمان چهره مبهم نیز داستان انسانی‌ست که برای حفظ شادی‌ها و خوشبینی‌هایش مبارزه می‌کند؛ در واقع این داستان ماجرای ستیز با افسردگی است.
تمام هویت و موجودیت چهره مبهم در دزدیدن لبخند انسان‌ها خلاصه می‌شود. البته این سرقت و دزدی که او انجام می‌دهد، به‌طور کامل امری منفی نیست، چون این شخصیت برای کارش توجیهاتی دارد و گاهی هم موفق به قانع کردن دیگران می‌شود. بنابراین لبخنددزدی این شخصیت عملی غیراخلاقی یا ضداخلاقی به نظر نمی‌رسد. چون او کاری می‌کند که دیگران نظرش را بپذیرند. در داستان شخصیتی حضور دارد که لبخندش دزدیده می‌شود و این موضوع هم به مرور و به تدریج رخ می‌دهد، یعنی قبل از اینکه لبخندش کاملا محو شود، اول تبدیل به نیمه‌لبخند می‌شود. به مرور که این اتفاق در حال رخ دادن است‌، خود این فرد برای خود توجیه می‌کند که از بین رفتن لبخند بهتر است. او هم گفتگوهایی با «چهره مبهم» دارد و کشمکش‌هایی درونی با خودش.
«چهره مبهم» رمانی غیررئال است که فضایی تازه دارد و انتخاب مناسبی برای علاقمندان به رمان‌های فارسی است.