آدمی وقتی در مقابل تابلوهای درخشان امپرسیونیست ها قرار می گیرد به زحمت می تواند باور کند که بیشتر آفرینندگان این تابلوها، علی رغم تیره بختی هایشان، زیبائی های عمیق طبیعت را با رنگ هایشان آنچنان نموده اند که گویی سرود نیک زیستن را سر می دهند. آنها با وجود دشواری ها، در تمامی لحظات با پیکاری قهرمانانه و شجاعتی بی نظیر در برابر تحقیرهای مردمی که کورکورانه علیه این هنرمندان نوجو بسیج شده بودند، ایستادند. ضربه ها را به جان خریدند و محرومیت ها را تا لحظه ی پیروزی و استیلای کامل تحمل کردند. اولین قربانی این راه مانه بود. مردم با چنان خشمی با آنها روبرو می شدند که آنها هرگز قادر نبودند در کافه ای دور میزی جمع شوند. چون بلافاصله هر یک با انگشت، آنها را به دیگری نشان می داد و به سخره می گرفت. مهم تر از همه عیب جویی های آلبر ولف در فیگارو است. که اجتماع آنها را «جتماع پوچی ها» می نامید…
کتاب چشم انداز امپرسیونیسم
توس
سارن الکساندریان