حسین پناهی یکی از شاعرانی است که تمایل ذاتی به استفاده از امکانات و هنجار زبان گفتار در شعر داشته است. به اشکال مختلف از قابلیت های این زبان بهره برده است. پناهی، غیر از واژگان و نحو طبیعی زبان گفتار خصایص درونی و قابلیت هایی را که با ماهیت زبان گفتار پیوند ذاتی دارد از جمله روایت گری، گفت و گو، درون گویی سفارش، شکوه، توصیه و... را نیز در شعر خویش به کار برده است.
دارینوش