آدمی، سنگ تراش رویایی شاید باشد رها شده از دهان باد، عنان بریده اشکی واژگون، که می آید و نمی بارد / شاید هم آدمی، شمایل خود باران باشد، وقتی آسمان آبی را نگاه می کند و کنار مهتابی، پرستاره می شود از رویا
صف شکن همچنین درباره تغییرات فرمی که شاعران امروز در قالب های کهن ایجاد می کنند گفت: اگر این تغییرات بر اساس قواعد و اسلوب های معیشتی ما باشد، مورد اقبال است وگرنه به صورت امواجی می آید و بعد باطل می شود. حرکت های نوین که در شعر صورت می گیرد به شرطی که با قواعد معیشتی انسان منطبق باشد، بجاست و در همه اشکال شعر قابل اجراست. وقتی از شعر سخن می گوییم شکل شعر معین کننده نیست؛ خود شعر مهم است. اگر نوشته و شعری مقبول بود، حتما صحیح ترین است. بنابراین می توان درباره هر حادثه ای که می تواند در هر شکلی در آن رخ دهد صحبت کرد، اما اگر بر اساس نظریه ها در شعر دست کاری کنیم، عواقب خوب و محصول مناسبی به دست نمی آید.
کتاب قاب برهنه
نگاه
ایرج صف شکن
